يكى از رفقاى بسيجى در جبهه برايم تعريف مىكرد: در يك عمليات مهم شبانه عليه دشمن متجاوز بعثى هنگام پيشروى به ميدانى از مين برخورديم. اين برخورد براى ما بسيار غيرمنتظره و سنگين بود، چون از طرفى شناسايى نشده بود و شايد هم دشمن آنها را به تازگى كار گذاشته بود. و از طرف ديگر اگر به موقع بر سر قرار نمى رسيديم گروهى ديگر از بچه ها به وسيله دشمن قيچى مىشدند.
شرايطى بسيار سخت و جانكاه بود. زمان به كندى مىگذشت. من فشار سنگينى آن لحظات را هنوز هم بر سينه ام حس مىكنم. بالاخره بنا شد بچه ها داوطلبانه روى مين ها بروند. فرمانده ما كه هر چه از خوبى ها و دلاورى ها و كاردانى او و ايمان و عشقش به فاطمه زهرا عليها السلام بگويم، كم گفته ام، گفت بچه ها چند دقيقه اى صبر كنيد، شايد راه ديگرى هم باشد. همه با ناباورى به او خيره شدند؛ چه راهى!
او اين را گفت و سپس از بچه ها فاصله گرفته و كمى آن طرفتر به نماز ايستاد، و دو ركعت نماز خواند. آن هم چه نمازى، يكپارچه سوز و عشق.
رفقاى او همه مىدانستند او نماز توسل به فاطمه زهرا عليها السلام را مىخواند. عجب حالى داشت، مثل شمع مىسوخت، پس از سلام نماز سر به مهر گذاشته و يا فاطمة اغيثينى مىگفت و با حالتى پرسوز فاطمه را به كمك مىطلبيد. استغاثه فاطمه، فاطمه او تمامى بيابان را پر كرده بود. گويا تمامى هستى هم با او همنوا بود.
شبى فراموش نشدنى بود، هر كدام از بچه ها را كه مىديدى در گوشه اى اشك مىريخت و دعا مىكرد. كم كم بچه ها متوجه فرمانده شدند و سعى داشتند به او نزديكتر شوند.
طولى نكشيد كه همه دور او حلقه زدند. ديگر در آن موقع شب و در سكوت و بهت بيابان همراه اشك ماه، تنها ناله يك نفر به گوش مىرسيد، ناله فرمانده كه فاطمه را مدام به كمك مىطلبيد.
كاش بودى و مىديدى كه چگونه مثل ابر مىباريد و چون شمع مىسوخت. همه به استغاثه هاى او گوش مىدادند و اشك مىريختند، من جلوتر از همه بودم.
ديدم گونه اش را روى خاك گذاشته و آن قدر اشك ريخته كه تمامى صورتش غرق گل شده. آنچنان غرق در مناجات و توسل بود كه حضور هيچ كس را احساس نمى كرد. تو گويى اصلا در اين دنيا نيست.
كمى آرام تر شد. آهسته چيزهايى را زمزمه مىكرد. ناگهان براى لحظاتى ساكت شد، من نگران شدم كه نكند از حال رفته. اما هيبتى داشت كه نتوانستم قدم جلو بگذارم. همه محو نگاه او بوديم، به دلمان افتاده بود كه خبرى مىشود. قبلا هم از توسلات او به حضرت زهرا عليها السلام و حاجت گرفتنش زياد شنيده بودم. همين طور هم شد. ناگهان سر از سجده برداشت و فرياد زد بچه ها بياييد بى بى راه را نشان داد! بى بى راه را نشان داد!
بغض هايى كه براى چند دقيقه اى در سينه ها متراكم شده بود يك دفعه تركيد. همه زدند زير گريه، نمى توانم حالت خودم و بچه ها را در آن لحظه بيان كنم. آن قدر مىدانم كه بى درنگ همه به دنبالش حركت كرديم، من پشت سر او بودم.
به خدا قسم، او آن قدر محكم و با صلابت مىدويد كه گويى روز روشن است و جاده هموار. طولى نكشيد كه از ميان مين ها گذشتيم بدون اين كه حتى يك نفر از ما خراشى بردارد.
بعدها هر بار كه از او مىپرسيديم آن شب چه شد و چه ديدى از جواب طفره مىرفت، اما مىگفت: بچه ها فاطمه، فاطمه، و ديگر اشك مجالش نمى داد. (59)
:: ادامه مطلب
سيد بن طاووس گويد :
از حضرت رسول صلّى الله عليه و آله روايت شده است كه به اميرالمومنين عليه السلام و به دخترش حضرت زهرا عليها السلام فرمود: من مىخواهم خيرى را كه پروردگارم به من آموخته و مرا بر آن آگاه ساخته، شما را نيز به آن مخصوص گردانم، آن را حفظ كنيد!
گفتند: بسيار خوب اى رسول خدا! آن چيست
فرمود: دو ركعت نماز بخوانيد و در هر ركعت سوره حمد و سه مرتبه آية الكرسى و سه مرتبه قل هو الله احد و آيات آخر سوره حشر را از لو انزلنا هذا القرآن على جبل لرايته تا آخر سوره سه مرتبه بخوانيد، آن گاه كه نشستيد، تشهد خوانده، حمد وسپاس الهى به جا آوريد و بر پيامبر درود بفرستيد و براى مومنين و مومنات دعا كنيد و پس از فراغت از نماز بگوييد:
اللهم انى اسالك بحق كل اسم هو لك يحق عليك فيه اجابة الدعاء اذا دعيت به و اسالك بحق كل ذى حق عليك و اسالك بحقك على جميع ما هو دونك ان تفعل بى كذا و كذا.
خداوندا! از تو مىخواهم به حق هر نامى كه دارى و آن گاه كه بدان نام خوانده شوى، اجابت دعا بر تو حق و شايسته است، و از توبه حق هر صاحب حقى بر تو درخواست مىكنم و از تو مىخواهم به حق خودت بر تمام كسانى كه غير تو هستند، حاجات مرا برآورده سازى.
و نيز سيد بن طاووس رحمة الله در كتاب زوائد الفوائد، پس از آن كه زيارت مختصر و مخصوص آن حضرت را مىآورد و ضمن آن كه متذكر مىگردد: اين زيارت مخصوص به اين روز، يعنى روز سوم جمادى الثانى است كه روز وفات آن حضرت مىباشد، مىگويد: سپس نماز زيارت و يا نماز آن حضرت را مىخوانى، كه آن دو ركعت است و در هر ركعت حمد يك مرتبه و قل هو الله احد شصت مرتبه.
شيخ بزرگوار حسين بن فضل طبرسى رحمة الله گويد: نماز استغاثه به حضرت زهرا عليها السلام بدين گونه است: دو ركعت نماز مىخوانى بعد سر به سجده گذاشته صد مرتبه مىگويى يا فاطمة بعد قسمت راست صورت را بر روى زمين گذاشته صد مرتبه يا فاطمة مىگويى و سپس قسمت چپ را و صد مرتبه آن را مىگويى بعد سجده كرده يكصد و ده مرتبه همان كلمه را بگو و بعد اين دعا را بخوان:
يا آمنا من كل شى ء و كل شى ء منك خائف حذر، اسالك بامنك من كل شى ء و خوف كل شى ء منك ان تصلى على محمد و آل محمد و ان تعطينى امانا لنفسى و اهلى و مالى و ولدى حتى لا اخاف احدا ولا احذر من شى ء ابدا، انك على كل شى ء قدير.
اى كسى كه از همه چيز در امان و همه چيز از تو ترسان و هراسناك است! تو را به ايمن بودنت از همه چيز و ترس همه چيز از تو مىخوانم و از تو مىخواهم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى و امانى براى من و خانواده و اموال و فرزندانم عطا فرمايى تا از هيچ كس نترسم و هيچ گاه از چيزى وحشت نداشته باشم، كه تو بر همه چيز توانايى.
:: ادامه مطلب
ابوبصير از حضرت صادق عليه السلام روايت كند كه فرمود: هركس چهار ركعت نماز با دويست مرتبه قل هو الله احد بخواند (يعنى در هر ركعت پنجاه مرتبه)، قبل از آن كه از نماز فارغ شود، خداوند تمام گناهان او را مى بخشد.
:: ادامه مطلب
از عبدالله بن سنان، از حضرت صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: هركس وضو بگيرد و وضويش را كاملا پرآب و كامل بسازد و شروع به خواندن نماز كند و چهار ركعت نماز بخواند كه بين آن با دادن يك سلام فاصله بيندازد و در هر ركعت فاتحة الكتاب و پس از آن پنجاه مرتبه قل هو الله احد را بخواند، پس از فراغ از نماز، ديگر بين او و خداوند متعال گناه نابخشودنى وجود نخواهد داشت.
:: ادامه مطلب
شيخ صدوق رحمه الله از هشام بن سالم (به حذف اسناد) از حضرت صادق عليه السلام روايت كند كه فرمود:
هر كس چهار ركعت نماز بخواند و درهر ركعت پنجاه مرتبه قل هو الله احد بخواند، نماز حضرت فاطمه عليها السلام را به جاى آورده و اين نماز، نماز توبه كنندگان است. (58)
شيخ و استاد، محمد بن حسن بن وليد رضى الله عنه اين نماز را با ثوابش روايت مىكرد، ولى مى گفت : من اين نماز را به نام حضرت فاطمه عليها السلام نمى دانم، اما اهل كوفه آن را به نام نماز حضرت فاطمه عليها السلام مى شناسند.
:: ادامه مطلب
زاهد عابد، سيد بن طاووس حلى قدس سره گويد : صفوان روايت كند كه محمد بن على حلبى در روزجمعه بر حضرت صادق عليه السلام وارد شد و به حضرت عرض كرد: برترين كارى را كه مىتوان در چنين روزى انجام داد، به من بياموز!
حضرت فرمود: اى محمد! من كسى را بزرگ تر از فاطمه عليها السلام نزد رسول خدا نمى شناسم و كارى را برتر از آن چه كه پدرش حضرت محمد بن عبدالله صلّى الله عليه و آله به او آموخت، نمى دانم.
آن حضرت صلّى الله عليه و آله فرمود: صبح روز جمعه غسل كند و قدم هايش را صاف و مرتب بگذارد، دو نماز دو ركعتى بخواند؛ در نماز اول كه ركعت اول پس از حمد پنجاه مرتبه سوره توحيد و در ركعت دوم پس از حمد پنجاه مرتبه سوره والعاديات و در نماز دوم در ركعت اول پس از حمد پنجاه مرتبه سوره اذا زلزلت الارض و در ركعت دوم پس از حمد پنجاه مرتبه سوره اذا جاء نصر الله - كه اين سوره آخرين سوره اى است كه بر آن حضرت نازل شد - و پس از فراغت از نماز اين دعا را بخواند:
الهى و سيدى من تهيا او تعبا او اعد او استعد لوفادة الى مخلوق رجاء رفده و فوائده و نائله و فواضله و جوايزه فاليك يا الهى كانت تهيئتى و تعبيتى و اعدادى و استعدادى رجاء رفدك و معروفك و نائلك و جوائزك فلا تحرمنى ذلك، يا من لا يخيب عليه مسالة السائل و لا تنقصه عطية نائل فانى لم آتك بعمل صالح قدمته و لا شفاعة مخلوق رجوته، اتقرب اليك بشفاعة محمد و اهل بيته صلواتك عليهم اجمعين، ارجو عظيم عفوك الذى عفوت به على الخاطئين عند عكوفهم على المحارم فلم يمنعك طول عكوفهم على المحارم ان عدت عليهم بالمغفرة و انت سيدى العواد بالنعماء و انا العواد بالخطاء، اسئلك بمحمد و آله الطاهرين ان تغفر لى الذنب العظيم، فانه لا يغفر ذنبى العظيم الا العظيم، يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم.
اى معبودم و اى آقايم! هر كسى مهيا و مجهز و آماده و توشه برگرفته است، تا به اميد صله و عطا و بهره و عطيه و بخشش و جايزه اى نزد مخلوقى برود.
پس مهيا شدنم، و مجهز بودنم، و آمادگيم، و توشه برگرفتنم، به اميد بهره هايت و نيكى شناخته شده ات، و عطيه مطلوبت و جايزه هايت، به سوى توست، اى معبودم! پس اى آن كه درخواست درخواست كننده اى نزد او ضايع نشد، و بخشش خواهنده اى در او كاستى پديد نياورد، مرا محروم مفرما، چرا كه من با عمل صالحى كه قبلا انجام داده ام، و يا شفاعت مخلوقى كه اميد بدو بسته ام، و تقرب بدو جسته ام، نزد تو نيامده ام، جز به شفاعت محمد و خاندانش - كه درود تو بر او و خاندان پاكش باد - به درگاه تو آمده ام، و اميدوار به عفو و بخشش بزرگت، كه بر خطاكارانى كه محرمات تو را انجام داده اند، وعده داده اى مىباشم. آن گونه كه پافشارى طولانى آنان در انجام امور حرام، تو را از بخشش و جود به آنان بازنداشت.
و تو اى آقاى من! بسيار نعمت دهنده اى و من بسيار خطاكارم، به حق محمد و خاندان پاكش از تو مىخواهم، كه گناه بزرگم را ببخشايى؛ چرا كه نگاه بزرگ را جز بزرگ نمى بخشد.
اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ. (57)
:: ادامه مطلب
نماز ديگرى منسوب به آن حضرت است كه براى كارهاى خطرناك و امور مهم و خوف انگيز خوانده مى شود.
ابراهيم بن عمر صنعانى از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: براى امور مهم و بسيار خطرناك دو ركعت نماز مىخوانى، و اين همان نمازى است كه حضرت زهرا عليها السلام آن را مىخواند. در ركعت اول پس از حمد قل هو الله را پنجاه مرتبه و در ركعت دوم نيز پس از حمد پنجاه مرتبه مىخوانى. پس از سلام نماز، بر پيامبر صلّى الله عليه و آله صلوات بفرست و سپس دستت را بلند كن و بگو:
اللهم اتوجه اليك بهم، و اتوسل اليك بحقهم (بحقك) العظيم الذى لا يعلم كنهه سواك، و بحق من حقه عندك عظيم، و باسمائك الحسنى و كلماتك التامات التى امرتنى ان ادعوك بها، و اسالك باسمك العظيم الذى امرت ابراهيم عليه السلام ان يدعو به الطير فاجابته، و باسمك العظيم الذى قلت للنار: كونى بردا و سلاما على ابراهيم فكانت، و باحب اسمائك اليك و اشرفها عندك، و اعظمها لديك، و اسرعها اجابة، و انجحها طلبة، و بما انت اهله و مستحقه و مستوجبه؛ و اتوسل اليك، و ارغب اليك، و اتصدق منك، و استغفرك، و استمنحك، و اتضرع اليك، و اخضع بين يديك، و اخشع لك، و اقر لك بسوء صنيعتى، و اتملق والح عليك، و اسالك بكتبك التى انزلتها على انبيائك و رسلك صلواتك عليهم اجمعين من التوراة و الانجيل و القرآن العظيم من اولها الى آخرها، فان فيها اسمك الاعظم، و بما فيها من اسمائك العظمى، اتقرب اليك، و اسالك ان تصلى على محمد و آله، و ان تفرج عن محمد و آله، و تجعل فرجى مقرونا بفرجهم، و تبدا بهم فيه، و تفتح ابواب السماء لدعائى فى هذا اليوم، و تاذن فى هذا اليوم و هذه الليلة بفرجى و اعطاء سولى و املى فى الدنيا و الاخرة، فقد مسنى الفقر و نالنى الضر و شملتنى الخصاصة، و الجاتنى الحاجة، و توسمت بالذلة، و غلبتنى المسكنة، و حقت على الكلمة، و احاطت بى الخطيئة، و هذا الوقت الذى وعدت اولياءك فيه الاجابة. فصل على محمد و آله، و امسح ما بى بيمينك الشافية، و انظر الى بعينك الراحمة، و ادخلنى فى رحمتك الواسعة، و اقبل الى بوجهك الذى اذا اقبلت به على اسير فككته، و على ضال هديته، و على حائر اديته، و على فقير اغنيته، و على ضعيف قويته، و على خائف آمنته؛ و لا تخلنى لقا لعدوك و عدوى، يا ذوالجلال و الاكرام. يا من لا يعلم كيف هو، و حيث هو، و قدرته الا هو، يا من سد الهواء بالسماء، و كبس الارض على الماء، و اختار لنفسه احسن الاسماء، يا من سمى نفسه بالاسم الذى به يقضى حاجة كل طالب يدعوه به، و اسالك بذلك الاسم، فلا شفيع اقوى له منه، و بحق محمد و آل محمد ان تصلى على محمد و آل محمد، و ان تقضى لى حوائجى، و تسمع محمدا و عليا و فاطمة و الحسن و الحسين و عليا و محمدا و جعفرا و موسى و عليا و محمدا و عليا و الحسن و الحجة - صلوات الله عليهم و بركاته و رحمته - صوتى، فيشفعوا لى اليك، و تشفعهم فى، و لا تردنى خائبا، بحق لا اله الا انت، و بحق محمد و آل محمد، و افعل بى كذا و كذا يا كريم.
پروردگارا! با نام آنان به تو روى مىآورم، و به حق آنان، كه جز تو كسى از ژرفاى آن آگاه نيست، به تو درمى آويزم. به حق كسى كه حق او نزد تو بسيار بزرگ است، و به نام هاى نيكويت، و موجودات كاملت، كه مرا امر فرمودى با نام آنان تو را بخوانم، و تو توسل مىجويم. و به نام بزرگت، كه به ابراهيم امر فرمودى كه با آن، پرنده را ندا دهد و پرنده او را پاسخ گفت، و به نام بزرگت، كه به آتش فرمان دادى كه بر ابراهيم سرد و سلامت باشد، و آتش چنين شد. و به محبوبترين نام هايت، و شريف ترين آنها در پيشگاهت، و بزرگ ترين آنها نزد تو، و به نامهايت كه اجابت دعا با آنها سريعتر انجام مىپذيرد و به مقصود بهترين نائل مىشويم.
و به آن چه تو شايسته آنى، تو را مىخوانم، و به تو توسل جسته، و به تو روى مىآورم، و از تو كمك خواسته، و طلب بخشش گناه و احسان و فضل تو را دارم، و در پيشگاهت زارى كرده و خضوع و خشوع مىنمايم، و به كردار زشتم اقرار كرده، و بر تو اصرار مىنمايم. و به حق كتاب هايى كه بر پيامبران و رسولانت - كه درود تو بر تمامى آنان باد - فرستادى، از تورات و انجيل و قرآن بزرگ و ديگر كتب، كه اسم اعظم تو در آن هاست، و به حق نام هاى بزرگ تو كه در آن ست، به تو نزديكى مىجويم. و از تو مىخواهم، كه بر محمد و خاندانش درود فرستاده و بر آنان گشايش عطا فرمايى، و گشايش كار مرا مقرون به گشايش كار آنان قرار دهى، و آنان را در هر كار نيكى مقدم كرده و از ايشان آغاز نمايى. و در اين روز درهاى آسمان را براى دعايم بگشايى، و در اين روز و اين شب به گشايش كارم و دادن حاجتم در دنيا و آخرت، اجازه صادر فرمايى. به راستى كه فقر و بيچارگى مرا در خود فرو برده، و پريشان حالى بر من غالب آمده، و نياز و حاجت مرا به تو پناهنده ساخته، و ذلت و مسكنت بر چهره ام نقش بسته بسته، و درماندگى بر من چيره شده، و رافت و رحمت بر من لازم گرديده، و گناه، مرا احاطه نموده است، و اين زمان زمانى است كه به دوستانت وعده اجابت دعا را داده اى. پس بر محمد و خاندانش درود فرست، و آن چه از فقر و بيچارگى مرا در خود گرفته، را با قدرتت از من دور ساز، و با چشم رحمتت بر من نظر افكن، و مرا در رحمت واسعه خود داخل ساز، و به من توجه در نماز عطا فرما. توجهى كه هرگاه بر اسيرى افتد او را آزاد سازد، و آن گاه كه بر گمراهى افتد هدايت شود، و آن هنگام كه بر حيران و سرگردانى افتد او را از حيرت رها سازد، و وقتى بر فقيرى افتد او را بى نياز گرداند، و آن زمان كه بر ناتوانى افتد نيرومند گردد، و هرگاه بر خائفى افتد او را ايمنى دهد.
مرا در معرض دشمنان خود و دشمنانم قرار نده، اى صاحب جلالت و بزرگوارى. اى كسى كه هيچ كس جز تو به كيفيت و جايگاه و قدرتت آگاه نيست، اى كسى كه هوا را به آسمان بست، و زمين را بر روى آب گستراند، و بهترين نام ها را براى خود برگزيد. اى كسى كه خود را به نامى ناميد، كه حاجت هر كه با آن نام او را بخواند مستجاب مىشود. از تو مىخواهم به آن نام، كه براى من شفيعى نيرومندتر از او وجود ندارد، حاجتم برآورى، و به حق محمد و خاندانش، از تو مىخواهم كه بر محمد درود فرستى، و حاجت هايم را روا فرمايى، و صدايم را به گوش محمد، على، فاطمه، حسن، حسين، على، محمد، جعفر، موسى، على، محمد، على، حسن، حجت - كه درود تو و بركات و رحمتت بر آنان باد - برسانى، تا برايم نزد تو شفاعت كنند و آنان را شفيعم گردانى، و مرا نااميد ننمايى. به حق آن كه خدايى جز تو نيست، و به حق محمد و خاندانش، حاجاتم را روا ساز، اى بخشنده. (56)
:: ادامه مطلب
|
» کل نظرات : 135
» بازديد کل : 2895330
» تاريخ ايجاد وبلاگ :
شنبه 30 دی 1391
» آخرين بروز رساني :
سه شنبه 19 دی 1396
