زاهد عابد، سيد بن طاووس حلى قدس سره گويد :  صفوان روايت كند كه محمد بن على حلبى در روزجمعه بر حضرت صادق عليه السلام وارد شد و به حضرت عرض كرد: برترين كارى را كه مىتوان در چنين روزى انجام داد، به من بياموز!

حضرت فرمود: اى محمد! من كسى را بزرگ تر از فاطمه عليها السلام نزد رسول خدا نمى شناسم و كارى را برتر از آن چه كه پدرش حضرت محمد بن عبدالله صلّى الله عليه و آله به او آموخت، نمى دانم.

آن حضرت صلّى الله عليه و آله فرمود: صبح روز جمعه غسل كند و قدم هايش را صاف و مرتب بگذارد، دو نماز دو ركعتى بخواند؛ در نماز اول كه ركعت اول پس از حمد پنجاه مرتبه سوره توحيد و در ركعت دوم پس از حمد پنجاه مرتبه سوره والعاديات و در نماز دوم در ركعت اول پس از حمد پنجاه مرتبه سوره اذا زلزلت الارض و در ركعت دوم پس از حمد پنجاه مرتبه سوره اذا جاء نصر الله - كه اين سوره آخرين سوره اى است كه بر آن حضرت نازل شد - و پس از فراغت از نماز اين دعا را بخواند:

الهى و سيدى من تهيا او تعبا او اعد او استعد لوفادة الى مخلوق رجاء رفده و فوائده و نائله و فواضله و جوايزه فاليك يا الهى كانت تهيئتى و تعبيتى و اعدادى و استعدادى رجاء رفدك و معروفك و نائلك و جوائزك فلا تحرمنى ذلك، يا من لا يخيب عليه مسالة السائل و لا تنقصه عطية نائل فانى لم آتك بعمل صالح قدمته و لا شفاعة مخلوق رجوته، اتقرب اليك بشفاعة محمد و اهل بيته صلواتك عليهم اجمعين، ارجو عظيم عفوك الذى عفوت به على الخاطئين عند عكوفهم على المحارم فلم يمنعك طول عكوفهم على المحارم ان عدت عليهم بالمغفرة و انت سيدى العواد بالنعماء و انا العواد بالخطاء، اسئلك بمحمد و آله الطاهرين ان تغفر لى الذنب العظيم، فانه لا يغفر ذنبى العظيم الا العظيم، يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم.

اى معبودم و اى آقايم! هر كسى مهيا و مجهز و آماده و توشه برگرفته است، تا به اميد صله و عطا و بهره و عطيه و بخشش و جايزه اى نزد مخلوقى برود.

پس مهيا شدنم، و مجهز بودنم، و آمادگيم، و توشه برگرفتنم، به اميد بهره هايت و نيكى شناخته شده ات، و عطيه مطلوبت و جايزه هايت، به سوى توست، اى معبودم! پس اى آن كه درخواست درخواست كننده اى نزد او ضايع نشد، و بخشش خواهنده اى در او كاستى پديد نياورد، مرا محروم مفرما، چرا كه من با عمل صالحى كه قبلا انجام داده ام، و يا شفاعت مخلوقى كه اميد بدو بسته ام، و تقرب بدو جسته ام، نزد تو نيامده ام، جز به شفاعت محمد و خاندانش - كه درود تو بر او و خاندان پاكش باد - به درگاه تو آمده ام، و اميدوار به عفو و بخشش بزرگت، كه بر خطاكارانى كه محرمات تو را انجام داده اند، وعده داده اى مىباشم. آن گونه كه پافشارى طولانى آنان در انجام امور حرام، تو را از بخشش و جود به آنان بازنداشت.

و تو اى آقاى من! بسيار نعمت دهنده اى و من بسيار خطاكارم، به حق محمد و خاندان پاكش از تو مىخواهم، كه گناه بزرگم را ببخشايى؛ چرا كه نگاه بزرگ را جز بزرگ نمى بخشد.

اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ. (57)