خداوند در سوره صافات به جریان زندگی حضرت یونس ـ علیه السلام ـ اشاره می كند كه آن حضرت چون از تبلیغ نمودن در میان قوم خود مأیوس شد و به سوی كشتی پری فرار نمود كه طبق روایات ماهی بزرگی راه راه بر كشتی می گیرد و دهان باز كرده گویی غذایی می طلبد. سر نشینان كشتی گفتند به نظر می رسد گناهكاری در میان ماست كه باید طعمه این ماهی شود لذا چاره ای جز قرعه زدن نبود كه وقتی قرعه زدند نام یونس در آمد، سپس ماهی حضرت یونس ـ علیه السلام ـ را بلعید در حالی كه مستحقّ ملامت بود.
مراد ما از بیان این جریان، همان دنباله این آیات است كه می گوید: «فلو لا انّه كان من المسبّحین للبث فی بطنه الی یوم یبعثون»[1] اگر او از تسبیح كنندگان نبود تا روز قیامت در شكم ماهی می ماند. در ذیل این آیه مرحوم طبرسی در تفسیر شریف مجمع البیان از قول قتاده می فرمایند: «نقل شده كه منظور از تسبیح و ستایش یونس، نماز او بوده است».

پی نوشت ها :
[1]. سوره صافات / 144