فلو لا انّه كان من المسبّحین للبث فی بطنه الی یوم یبعثون.
و اگر او از تسبیح كنندگان نبود تا روز قیامت در شكم ماهی می‌ماند. «صافات ، 143 ـ 144»

عبادت، عامل نجات یونس
او در سایهِ‌ تسبیح پروردگار مشغول عفو خاصش شد. در این جا راه نجات مؤمنان را از غم و اندوه و گرفتاری و مشكلات همان راهی معرفی می‌كند كه یونس ـ علیه السّلام ـ پیموده و آن اعتراف به خطا در پیشگاه حق، و تسبیح و تنزیه و توبه و بازگشت به سوی او است.[1]
تسبیح یونس این بود كه می‌گفت (لا اله الا انت سبحانك انی كنت من الظالمین)
آیه دلالت دارد بر این كه صرفاً تسبیح او باعث نجاتش شده و لازمه این گفتار آن است كه یونس گرفتار شكم ماهی نشده باشد مگر بخاطر همین كه خدا را منزه بدارد از آن معنائیكه عملش حكایت از آن می‌كرد و در نتیجه از آن گرفتاری كه عملش آن شده بود نجات یافته بساحت عافیت و نجات قدم بگذارد.
از این بیان روشن می‌شود كه عنایت كلام همه در این است كه بفهماند تسبیح او در شكم ماهی مایه نجاتش شد.

[1] . تفسیر نمونه، ص 157. 158، 165، 166.