و اذا ضربتم فی الأرض فلیس علیكم جناح ان تقصروا من الصّلوه ان خفتم ان یفتنكم الّذین كفروا انّ الكافرین كانوا لكم عدوّاً مبیناً.
و هنگامی كه سفر كنید گناهی بر شما نیست كه نماز را كوتاه كنید اگر از فتنه (و خطر)‌كافران بترسید، زیرا كافران برای شما دشمن آشكاری هستند.« نساء ،101»

نماز مسافر :
در این آیه به مسأله‌ نماز مسافر اشاره كرده می‌فرماید: در مسافرت نماز را كوتاه كنید.
در این آیه از سفر تعبیر به (ضرب فی الارض» شده است زیرا مسافر زمین را به هنگام سفر با پای خود می‌كوبد.
در این جا سؤالی پیش می‌‌آید و آن این كه در آیه فوق مسافر نماز قصر مشروط به ترس از خطر دشمن شده است، در حالی كه در مباحث فقهی می‌خوانیم نماز قصر یك حكم عمومی است و تفاوتی در آن میان سفرهای خوفناك یا امن و امان نمی‌باشد، روایات متعددی كه از طرق شیعه و اهل تسنن در زمینه‌ی نماز قصر وارد شده است نیز این عمومیت را تأیید می‌كند.
با توجه به تفسیر آیه در روایات فراوان اسلامی نماز مسافر اختصاصی به حالت ترس ندارد و بر همین دلیل پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ نیز در مسافرت‌های خود و حتی در مراسم حج (در سرزمین منی) نماز شكسته می‌خواند.

شرائط نماز مسافر :
ضمناً باید توجه داشت كه شرایط نماز مسافر، مانند شرایط و خصوصیات سایر احكام اسلامی در قرآن نیامده است بلكه در سنت به آن اشاره شده است. 1ـ از جمله این كه نماز قصر در سفرهای كمتر از هشت فرسخ نیست زیرا در آن زمان مسافر در یك روز معمولاً هشت فرسخ راه را طی می‌كرد. 2ـ و نیز افرادی كه همیشه در سفرند و یا سفر جزء برنامه‌ی زندگانی آن‌ها شده است از این حكم مستثنا هستند زیرا مسافرت برای آن‌ها جنبه‌ی عادی دارد نه جنبه فوق العاده.
3ـ و نیز كسانی كه سفرشان سفر معصیت است مشمول این قانون نمی‌باشند زیرا این حكم یك نوع تخفیف الهی است و كسانی كه در راه گناه سفر می‌كنند نمی‌توانند مشمول آن باشند. 4ـ و نیز مسافر تا به حد ترخص نرسد (نقطه‌ای كه صدای اذان شهر را نشنود و یا دیوارهای شهر را نبیند) نباید نماز قصر بخواند زیرا هنوز از قلمرو شهر بیرون نرفته و عنوان مسافر به خود نگرفته است و همچنین احكام دیگری كه در كتب فقهی مشروحاً آمده و احادیث مربوط به آن را محدثان در كتب حدیث ذكر كرده‌اند.[1]

[1] . تفسیر نمونه، ج 4، ص 98، 96، 95، 94.