آيت اللَّه امينى مى‏فرمودند: سيد باقر سدهى (كه استاد ما بود و ايشان هم شاگرد مرحوم آيت اللَّه آقاميرزا رحيم ارباب بود) مى‏ فرمود:
ما سر درس مرحوم ارباب بوديم و ايشان لمعه درس مى‏دادند يك روز در درس لمعه فرمود: يك شب من از اتاقم به قصد وضو به سوى صحن مدرسه آمدم كه نماز شبم را بخوانم وقتى از اتاق بيرون آمدم ديدم صداى هم همه‏اى مى‏آيد و هر چه نگاه كردم ديدم همه جا خاموش است، صدا از درخت و همه جا مى‏آيد مثل يك ذكرى بود.
رفتم وضوخانه ديدم آنجا هم صدا مى‏آيد، تعجب كردم اين صداى ذكر از كجاست، آمدم داخل ايوان نماز بخوانم، امّا همين طور در فكر بودم كه اين صدا از كجا مى‏آيد؟ قدرى كه رفتم، ديدم مرحوم آخوند كاشى مشغول نماز شب هستند و در قنوت وترشان همينطور ذكر مى‏خواند و گريه مى‏كند و در و ديوار هم ذكر مى‏گويند.
من همين‏طور ايستادم و به او نگاه كردم، تا نماز صبح شد، ديدم سر و صدا تمام شد.
فردا رفتم درس و گفتم: آقا من يك حاجتى به شما دارم.
فرمود: بفرماييد؟ گفتم: من چنين چيزى از شما ديدم و ذكر در و ديوار.
آخوند فرمود: خودتان شنيديد؟ گفتم: بله
فرمودند: خداوند به تو عنايتى كرده است كه شنيده‏اى.
چون قرآن كريم مى‏ فرمايد: در و ديوار تسبيح خدا را مى‏كنند اگر كسى درك كند و بفهمد ذكر موجودات را معلوم است كه خداوند التفاتى به او كرده است.
ما سميعيم و بصيريم و هوشيم
از شما نامحرمان ما خاموشيم