هر چند می توان در بعد نمادین و از دیدگاه زیبایی شناسی ، مسح سر و پا در پایان وضو را سمبلب از پاکیزگی جسم ، از سر تا پا  و از فزق تا قدم به حساب آورد و بعنوان عاملی در یاد آوریپیوسته مسلمانان مبنی بر نظافت تمام بدن تلقی کرد ، اما درباره بیماریها نیز می توان به نکاتی چند توجه نمود .
پاهاسرانسان بر خلاف دست و صورت ، از اعضایی هستند که در بخش قابل توجهی از شبانه روز پوشانیده هستند ، تا حدی که حتی خود افراد نیز معمولاً توجه کمی به آنها دارند .
اتمام امروزه دانش بشری ، گروهی از بیماریها را می شناسد که شروع تظاهرات این بیماریها از پوست سر و پاها است . بعنوان مثال برخی بیماریهای قارچی پوست از حد فاصل میان شصت و دیگر انگشتان پا آغاز می گردد که اتفاقاً درست محل این ناحیه مسح واجب دارد و به همین ترتیب مسح سر نیز می تواند توجه انسان را به آلودگی یا ضایعه عفونی در مو و پوست سر توجه دهد  و در نتیجه انسان را برای رفع آن به اقدام وادارد .
در ضمن وجوب مسح سر و پا فرصتی است برای برداشته شدن پوشش پا و سر و در معرض هوا و اکسیژن قرار گرفتن این اعضاء که غلاوه بر شادابی پوست ، به نوبه خود مانع رشد ارگانیزم های بی هوازی در منافذ پوست خواهد شد.
البته لازم به توجه است که بسیاری از بیماریهای پوست (بویژه عفونتها ) بوسیله غسل های متعدد اعم از واجب و مستحب که شخص نمازگزار درطول زندگی خود به جا می آورد ، قابل پیشگیری هستند که برای پرهیز از اطاله تنها به همین اشاره بسنده می کنیم .