اولاً سجده بر خاک و آنچه از زمین می باشد، نهایت خضوع و خشوع است .

 ثانیاً این حکم نوعی هماهنگی در عبادت برای همه ایجاد می کند و از این که برخی بخواهند با سجده بر چیزهای دیگر، نوعی امتیاز خواهی را مطرح کنند جلوگیری می کند؛ مثلاً سجده بر فرش های قیمتی و یا طلا و نقره و ...

ثالثاً، انسان از خاک و زمین است و سجده ی وی علاوه بر خضوع در برابر خداوند ، نشان آغاز آفرینش او از زمین و بازگشت او به خاک است و این یاد آوری جز با سجده بر خاک و زمین میسر نیست.

"برگرفته از کتاب یکصد پرسش و پاسخ درباره ی نمـــاز"