37 ـ ابن طاووس: روایت شده مولایمان امام صادق علیه السّلام در نماز ، قرآن مى خواند که مدهوش شد . هنگامى که به هوش آمد، پرسیده شد، چه چیز، حال شما را بدینجا کشاند؟
پس سخنانى به این مضمون فرمود : پیوسته، آیه هاى قرآن را تکرار مى کردم ، تا حالم به گونه اى شد که گویا آن را از دهان همان کس مى شنوم که بى پرده و عیان فرو فرستاده است. پس توان بشرى در برابر پرده بر گرفتن از شکوه الهى ، تاب نیاورد.

38 ـ سفیان بن خالد ـ در توصیف نماز امام صادق علیه السّلام ـ : ایشان روزى نماز مى خواند که مردى از پیش روى حضرت گذشت و پسرش موسى علیه السّلام هم نشسته بود. هنگامى که نماز را به پایان برد، پسرش (موسى) به ایشان گفت: اى پدر، آیا ندیدى که آن مرد از پیش رویت گذشت؟ گفت: اى پسرکم، آن کس که برایش نماز مى گزارم ، از آن که از پیش رویم گذشت، به من نزدیکتر است.

39 ـ حمزه بن حمران و حسن بن زیاد: بر امام صادق وارد شدیم در حالى که نزدش گروهى بودند که با آن ها نماز عصر را (به جماعت) گزارد ولى ما نماز خوانده بودیم. پس در رکوعش سى و چهار یا سى و سه بار «سبحان ربى العظیم» را شمردیم . یکى از این دو راوى در روایتش چنین گفت: «و بحمده» به تعداد یکسان در رکوع و سجود.

40 ـ ابان بن تغلب: بر امام صادق علیه السّلام وارد شدم در حالى که نماز مى خواند . پس در رکوع و سجودش شصت تسبیح شمردم.