سال هاست
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

سال هاست
خون من مى چكد در مرداب اين جنگل زرد
سال هاست
من در جشن سرخ تولد پاييز
قربانى آوار برگ ها مى شوم
!اينجا صداى خدا را آسى نم ىشنود
اى پاك ديروزى
اى زشت امروزى
بيوه خورشيد دررقص آسمانى سياه
از لاغرى مفرط مى ميرد
و من و تو
در ماتم جهنم خويش
خود را گرم خواهيم آرد
!اين جا آسى صداى نماز را نمى شنود
همه در خود گمند
و شعور گياه
بالاى خط قرمز مى خواند
نظاره آن غروب ابدى دنيا را
ديگر هيچ چشمى نخواهد ديد
و هيچ گوشى
!نخواهد شنيد

منبع : مجموعه شعر ابريشمى از دريا