طلوع
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

طلوعت را
به يگانگى خورشيد
آفتابى آن
و بتاب
از پس آوه هاى انتظار
بر پيكر تكيده خاك
آه زنده زنده مى ميرد
در شكاف گس لهايش
بنگر به تلاشى آه آب مى آند
تا بجوشد از بطن زمين
و بكوبد
انعكاس مهر نگاهت را
بر تشنگى خاك شب زده
و ببين
رويش جوانه انتظار را
آه از پس دورترين نگا هها
بر سقف افق مى تابد
و مى رقصد
در نسيم نمازت
آه در آن سوى فلق
نظاره گر عروج آفتاب است


منبع : مجموعه شعر ابريشمى از دريا