تا توانستن دويدن
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

تا توانستن دويدن
تا توانستن شكستن
تا توانستن گريستن
تا توانستن پرسه در شطرنج دل ها زدن
نطفه شرارت را بستنى ست دوباره
آه از دامگه اوج ذلت تُرشان
شراره خشم را جمودى ديگر م ىدهد
تا توانستن ل هله زدن از پى زندگى
شعله سرد گناه را
در آنج دل تيره روز برافروزد
تا توانستن خزيدن
با آرزوى آور صيدى نان آور
نوشته بد خط پيشانى سياهان را از رمق اندازد
و آاغذ نامحرم مرا بسوزاند
تا توانستن گريستن براى خود
!چه زيباست
!و چه تسكين بخش
اما پرده پرچين حيله
حائلى ست بى حيا
ميان او و من
آه دم به دم اشك را در چشم غمگينم م ىنوشد
و تار وجودم را از پود هستى ام مى راند
تا توانستن سر بر خاك تسليم نهادن
بر خداى من اشك ريختن
خار وجود را از تيزى م ىاندازد
و خاطره بد تصوير مرگِ من
در آن روز اشكبار را
در آنج بيشه اميد پنهان آند
تا توانستن در حجله ماندن
و انتظار عروس سعادت را آشيدن
دودى ست آه تاآنون برنخواسته از هيچ آتشى
و هيچ اوجى را فاتح نبوده
تا توانستن شعور خفته هرزه گرد را
در گهواره طلسم شده نيستى لالايى خواندن
قاصدك پرپر شده را
دوباره بميراند
و پرواز به سوى حق را
ممنوعيتى دوباره دهد
يگانه نقطه شفاف و جوشش من
نمازى ست
آه به سوى آسمان آبى مى خوانم
تا باران پاك مهر
تنم را از غبار بى برگى برهاند
تا توانستن دويدن
تا توانستن گريستن
به سوى خدا
غرور ناخدا
براى پرواز آبى
يگانه نقطه شفاف و جوشش من
.نمازى ست آه به سوى آسمان آبى مى خوانم

منبع : مجموعه شعر ابريشمى از دريا