ايشان تا آخرين لحظات حياتشان، ذكر و نماز و دعا را از دست ندادند. حاج احمد آقا فرزند عزيز حضرت امام مى‌گفتند: پيش از ظهر روز آخر حيات امام(ره)، ايشان روى تخت دايماً نماز مى‌خواندند. مدتى گذشت، بعد پرسيدند: ظهر شده است؟ گفتم: بلى. آن وقت خواندنِ نماز ظهر و عصر با نوافلش را شروع كردند. بعد از اتمام نماز، مشغول ذكر گفتن شدند و تا لحظاتى كه در حالت اغما بسر مى‌بردند، مرتب پشت سر هم مى‌گفتند: «سبحان‌اللَّه و الحمدللَّه و لااله‌الّااللَّه واللَّه‌اكبر، سبحان‌اللَّه و الحمدللَّه ولااله‌الّااللَّه واللَّه‌اكبر». اين كار براى ما درس است. ما كه رهبرمان را دوست داريم، بايد به كارها و روحيات او توجه كنيم و از آن درس بگيريم.

 

بیانات در مراسم بيعت فرماندهان و اعضاى كميته‌هاى انقلاب اسلامى‌ ۱۳۶۸/۰۳/۱۸