كسى كه با مسائل كشور شوروى سابق و اين بخشى كه شيعه‌‌نشين است -جمهورى آذربايجان- آشنا بود، مى‌گفت: آن وقتى كه كمونيستها بر منطقه‌ی آذربايجان شوروى سابق مسلط شدند، همه‌ی آثار اسلامى را از آن‌جا محو كردند؛ مثلاً مساجد را به انبار تبديل كردند؛ سالنهاى دينى و حسينيه‌ها را به چيزهاى ديگرى تبديل كردند و هيچ نشانه‌ايى از اسلام و دين و تشيع باقى نگذاشتند؛ فقط يك چيز را اجازه دادند و آن «قمه زدن» بود!

دستورالعمل رؤساى كمونيستى به زيردستان خودشان اين بود كه مسلمانان حق ندارند نماز بخوانند؛ نماز جماعت برگزار كنند؛ قرآن بخوانند؛ عزادارى كنند؛ هيچكار دينى نبايد بكنند؛ اما اجازه دارند كه قمه بزنند! چرا؟ چون خود قمه زدن، براى آنها يك وسيله‌ی تبليغ بر ضد دين و بر ضد تشيع بود! بنابراين، گاهى دشمن از بعضى چيزها اين‌گونه عليه دين استفاده می‌كند. هرجا خرافات به ميان بيايد، دينِ خالص بدنام خواهد شد.

بیانات در ديدار عمومی با مردم مشهد در اول فروردين 1376