و قولوا للناس حسنا و اقيمواالصلوة و اتو الزكوة ثم توليتم الا قليلا منكم و انتم مغرضون ⁽³⁵⁾
ترجمه : و به مردم نيك بگوئيد،نماز را بر پا داريد و زكات بدهيد و سپس (با اينكه پيمان بسته بوديد) همه شما جز عده كمى سر پيچى كرديد (و از وفاى به پيمان خود) روى گردان شديد.
تفسير آيه  
آيه شريفه دربار پيمان بنى اسرائيل صحبت مى كند مى فرمايد: زمانى را كه از بنى اسرائيل پيمان گرفتيم كه جز خداوند يگانه را پرستش نكنيد،و نسبت به پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و بينوايان نيكى كنيد،و به مردم نيك بگوئيد،نماز را به پا داريد و زكات بدهيد سپس با اينكه پيمان بسته بوديد همه شما جز عده كمى سرپيچى كرديد و از وفاى به پيمان خود روى برگردانيد يد،پس آيه شريفه يهود را شديدا مورد سرزنش قرار مى دهد كه چرا پيمانها را شكستند؟ و آنها را در برابر نقص پيمان به رسوائى در اين جهان و جهان آخرت تهديد مى كند. ⁽³⁶⁾
نكته تاريخى در آيه  
بسيارى از مفسران نقل كرده اند : طايفه ((بنى قريظه )) و ((بنى نفضير )) كه هر دو از طوائف يهود بودند ⁽³⁷⁾ و باهم قرابت نزديك داشتند به خاطر منافع دنيا با يكديگر به مخالفت بر خواستند ((بنى نفضى )) و به طايفه ((خررج )) كه از مشركان مدينه بود پيوستند و ((بنى قريظه ))به طائفه ((اوس )) و در جنگهائى كه ميان آن دو قبيله روى مى داد هر يك از اينها طايفه هم پيمان خود را كمك مى كرد،و از طائفه ديگر مى كشت ،اما هنگامى كه آتش جنگ فرو مى نشست ،همه يهود جمع مى شدند و دست به دست هم مى داند تا از طريق پرداختن فديه ،اسيران خود را آزاد كنند، و در اين عمل استناد به حكم و قانون تورات مى كردند (در حالى كه اولا اوس و خزرج هر دو مشرك بودند و كمك به آنها جايز نبود و ثانيا همان قانونى كه دستور فدا را داده بود،دستور خوددارى از قتل را نيز صادر كرده بود. ⁽³⁸⁾