الذين هم على صلاتهم دائمون . ⁽⁴⁴⁰⁾
ترجمه : كسانى كه پيوسته نماز مى گزارند.
تفسير آيه  
در تفسير اين آيه شريفه به يك گروه از نمازگزاران مى پردازد و مى فرمايد:((همان نمازگزارانى كه نمازهاى خود را تدام مى بخشند ))(الذين هم على صلاتهم دائمون )
اين يكى از ويژگى مومنان راستين است كه ارتباط مستمر با درگاه پروردگار متعال دارند،و اين ارتباط از طريق نماز تامين مى گردد،نمازى كه انسان را از فحشاء و منكرات باز دارد،نمازى كه روح و جان انسان را پرورش مى دهد،و او را همواره به ياد خدا مى دارد،و اين توجه مستمر مانع از غفلت و غررو،و فرو رفتن در درياى شهوات ،و اسارت در چنگال شيطان و هواى نفس مى شود.
بديهى است منظور از مداومت بر نماز اين نسيت كه هميشه در حال نماز باشند،بلكه منظور اين است در اوقات معين نماز را انجام مى دهند اصولا مى دهند هر كار خيرى آنگاه در انسان اثر مثبت مى گذارد كه تداوم داشته باشد،و لذا در حديثى از پيغمبراكرم صلى الله عليه و آله مى خوانيم :(( ان احب الاعال الى الله مادام و ان قل )) ((محبوترين اعمال نزد خداى چيزى است كه مداومت داشته باشد،هر چند كم باشد ))⁽⁴⁴¹⁾
قابل توجه اينكه در حديثى از امام باقر عليه السلام مى خوانيم :((منظور اين است هر گاه انسان چيزى از نوافل را بر خود فرض مى كند همواره به آن ادامه يابد )). ⁽⁴⁴²⁾ .
و در حديث ديگرى از همان امام عليه السلام نقل شده كه فرمود:(( اين آيه اشاره به نافله است ،و آيه ( و الذين هم على صلاتهم يحافظون ) (كه در آيه بعدى ،مورد بحث ما مى باشد) ناظر به نماز فريضه است ))⁽⁴⁴³⁾
اين تفاوت ممكن است از اينجا باشد كه به محافظت مناسب نمازهاى واجب است كه دقيقا آنها را بايد در قتهاى معين انجام داد، اما تعبير به تداوم مناسب نمازهاى مستحب است ،چرا كه انسان مى تواند آنها را انجام دهد و گاه ترك كند. ⁽⁴⁴⁴⁾