و الذين هم على صلاتهم يحافظون . ⁽⁴⁴⁷⁾
ترجمه : و آنان كه بر نمازشان مراقب دارند.
تفسير آيه  
در اين آيه شريفه باز خداوند به يكى از اواصاف مومنان راستين مى پردازد، و مى فرمايد: ((كسانى كه نماز خود را محافظت مى كنند)) ( و الذين هم على صلاتهم يحافظون )
در اينجا با و جود بعضى از قرآئن به نظر مى رسد كه منظور از ((نماز)) اشاره به (( نماز واجب )) است و در آيه گذشته اشاره به نماز نافله است اما در اينجا به سخن از حفظ آداب و شرائط و اركان و خصوصيات آن است آدابى كه هم ظاهر نماز را از آنچه مايه فساد است حفظ مى كند، و هم روح نماز را كه حضور قلب است تقويت مى نمايد، و هم موانع اخلاقى را كه سد راه قبول آن است ، از بين مى برد ، بنابراين هرگز تكرار محسوب نمى شود.
اما در ميان تمام اوصاف توجه به نماز برترين و مهمترين آنها است ، چرا چنين نباشد در حالى كه (( نماز مكتب عالى تربيت )) و (( مهمترين وسيله تهذيب نفوس و پاكسازى جامعه است . ⁽⁴⁴⁸⁾