پرسش : هر چه می خواهم اعمالم را برای خدا خالص کنم نمی توانم، به همین خاطر از کارم کمی ناراحت می شوم و یا پشیمان! چه کار باید بکنم؟

پاسخ :

اخلاص یعنی جهت گیری تمام تلاش­ها به سوی پروردگار. اگر انسان به یقین برسد که همه چیز فانی شدنی و از بین رفتنی است جز ذات پروردگار، آنگاه تلاش خواهد کرد که کارها و فعالیت هایش تنها برای خداوند متعال باشد.[i]در حقیقت اخلاص، ثمره معرفت است که هر چه معرفت کامل­تر باشد، اخلاص عمیق­تر و پایدارتر خواهد بود!

البته معلوم است که کسانی که برای رضایت حق و «خالصاً لوجه الله» عمل می­کنند، از مواهب و نعم موعود در بهشت بی نصیب نیستند، بلکه در حد اعلی از آن بهره­مند هستند

و اولین قدم اخلاص این است که انسان از آنچه در دست مردم است مأیوس شود و تنها امیدش به خدای متعال باشد.[ii]کسی که تنها امیدش خداوند باشد، به هیچ کس و هیچ چیزی جز او امیدی نخواهد داشت و نظر به دیگری برای او معنی ندارد.
البته در این مسیر باید مواظب وسوسه های شیطانی بود، شیطان مخالف با اخلاص بندگان است و سعی می­کند حقایق را وارونه جلوه دهد و او را مأیوس کند و تلاش های انسان در راه رسیدن به اخلاص را بی اثر جلوه دهد، که نباید به این وسوسه ها اعتنا نمود.

[i]- قال علی علیه السلام: سبب الاخلاص الیقین، غرر الحکم.
[ii]- قال علی علیه السلام: اول الاخلاص الیأس مما فی اید من الناس، غرر الحکم.

منبع : پایگاه حوزه