و در برابر هر نعمتی

یکی از شیوه های قرآن برای آشناکردن مردم باخدا، بر شمردن نعمت های الهی است. قرآن می کوشد وجدان های خفته را بیدار کند و مردم گریزپای را با خدایشان انس و آشتی دهد.

در سوره زُخرف می فرماید: «خداوند برای شما کشتی و چار پایان آفرید تا بر آن سوار شوید و آن گاه که بر آن قرار یافتید به یاد نعمت پروردگارتان باشید و بگویید:

سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَما کُنّا لَهُ مُقْرِنِینَ * وَ إِنّا إِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ.[1]

منزّه است خدایی که این مرکب را برای ما مسخَّر ساخت، و گرنه ما توان آن را نداشتیم، وما به سوی پروردگارمان باز می گردیم.»

 امام علی علیه السلام فرماید: «هر گاه بر مرکب سوار شدید یاد خدا کنید و بگویید: سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَما کُنّا لَهُ مُقْرِنِینَ * وَ إِنّا إِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ».[2]
امام رضا علیه السلام فرماید: «شکر الهی آن است که هرگاه خداوند بر بنده اش نعمت داد بگوید: سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَما کُنّا لَهُ مُقْرِنِینَ * وَ إِنّا إِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ والحمد للّه ربّ العالمین.»[3]

[1]. زخرف (43) آیات 13 و14.
[2]. نورالثقلین، ج4، ص593 594 .
[3]. نورالثقلین، ج4، ص593 594