پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) سیزده سال تمام در مکه بسوی بیت المقدس نماز می خواند و پس از مهاجرت به مدینه دستور الهی این بود که به وضع سابق از نظر قبله ادامه دهد و قبله ای که یهودیان به آن نماز می گزارند مسلمانان نیز به آن طرف نماز بگزارند. اما رشد و ترقی مسلمانان باعث شد که خوف و ترس محافل یهود را فرا گیرد زیرا ترقیات روزافزون آنها نشان می داد که آئین اسلام سراسر شبه جزیره را در اندک مدتی خواهد گرفت و قدرت و آئین یهود را از بین خواهد برد.
از این نظرشروع به کارشکنی کردند و از راههای گوناگون مسلمانان و رهبر عالیقدر آنها را آزار می دادند و مسأله نمازگزاران به سمت بیت المقدس را پیش کشیدند و گفتند محمد (صلی الله علیه و اله) مدعی است که دارای آئین مستقلی است و آئین و شریعت او ناسخ آئینهای گذشته می باشد در صورتی که هنوز او قبله مستقلی ندارد و به قبله جامعه یهود نماز می گزارد.

شنیدن این خبر برای پیامبر (صلی الله علیه و اله) گران آمد و نیمه های شب از خانه بیرون می آمد و به آسمان نگاه می کرد و در انتظار نزول وحی بود که دستوری در این باره نازل گردد. البته صرفنظر از اعتراض یهود در مورد قبله و تغییر آن فلسفه دیگری هم برای تغییر قبله از آیات قرآن بدست می آید و آن آزمایش مؤمنان و جدا کردن انسانهای صادق و ثابت قدم و مؤمنان واقعی از مدعیان ایمان است که در سوره بقره آیه 143 به این مطلب اشاره می کند.
درست هفده ماه بعد از هجرت پیامبر (صلی الله علیه و اله) از مکه به مدینه بود. یعنی در ماه رجب سال دوم هجرت که پیغمبر (صلی الله علیه و اله) در مسجد بنی سالم (که بعد از این قضیه به مسجد ذوقبلتین معروف شد.) در حالیکه دو رکعت نماز ظهر خوانده بود امین وحی فرود آمد و پیامبر (صلی الله علیه و اله) را مأمور کرد که بسوی مسجدالحرام متوجه گردد.

با اینکه جریان تغییر قبله در آیه 144 بقره ذکر شده اما در آیات 149 و 150 سوره بقره نیز جهت تأکید دوباره مسئله تکرار شده تا مردم بطور قطعی از قبله اول صرفنظر نمایند و کعبه را مورد توجه و استقبال قرار دهند. خداوند می فرماید: «و من حیث خرجت فول وجهک شطرالمسجدالحرام وانه للحق من ربک وماالله بغافل عماتعملون» (بقره/ 149)؛ و از هر کجا بیرون شدی به طرف کعبه روی آور چون این دستور قبله بر وجه ثواب و به امر خداست و خداوند از کار شما غافل نیست.
و نیز می گوید: «و من حیث خرجت فول وجهک شطرالمسجدالحرام وحیث ماکنتم فولوا وجوهکم شطره لئلا یکون للناس علیکم حجة الاالذین ظلموا منهم فلاتخشوهم واخشونی و لاتم نعمتی علیکم و لعلکم تهتدون» (بقره/150)؛ و ای رسول از هر جا و به هر دیار بیرون شدی روی به جانب کعبه کن و شما به هر کجا بودید روی بدان جانب کنید تا مردم به حجت و مجادله بر شما زبان نگشایند جز گروه ستمکار که از جدل و گفتگوی آنان هم اصلاً نیندیشید و از نافرمانی من بترسید و به فرمان من باشید تا نعمت و رحمتم را برای شما به حد کمال رسانم و باشد که به طریق حق و ثواب راه یابید.
منبع :
    تفسیر نمونه، ج1، ص490 و ص 506 تا 508
    ترجمه تفسیر المیزان، ج1، ص454 و ص 457،458