حضرت علی(ع) می فرماید: غافل بودن و انس با خدا نداشتن و تمام هدف را پر کردن شکم و در گوشه ای خوابیدن، کار حیوانات است.

چشمت روشن اگر با گذشت این همه سال از عمرت و با داشتن این همه استعداد و قابلیت و باز بودن راه و امکانات و عقل و علم و وحی باز هم مثل حیوانی در چراگاهی گاهی نهی و خوابی کنی.

تمدن و تکنولوژی و پیدایش و پیشرفت ابزار جدید، زندگی را راحت تر کرده و رفاه و آسایش را به ارمغان آورده است، ولی مگر کمال انسان در کسب همین رفاه مادی است؟

اگر چنین باشد حیوانات که در خوراک و پوشاک و مسکن و ارضاء شهوت از انسان جلوترند! در خوراک بهتر و بیشتر و راحت تر می خورند و نیازی به پختن و آماده کردن ندارند.

در پوشاک، دوختن، شستن و اطو کردن و تغییر و تنوع ندارند.

در شهوت بدون گرفتاری و مشکلی خود را ارضاء می کنند.

و در تأمین مسکن چه بسا پرندگان و حشراتی که تکنیک آن ها در ساخت لانه و آشیانه، انسان را به تعجب وا می دارد.

اصولاً آیا این پیشرفت تکنولوژی موجب رشد انسانیت هم شده است؟

آیا فسادهای فردی و اجتماعی هم کم شده است؟

آیا این آسایش، آرامش هم آورده است؟

به هر حال همان گونه که اگر دست انسان را در دست رهبران معصوم و عادل نگذاریم به انسانیت ظلم شده است، اگر دل انسان هم لا خدا گره نخورد به مقام انسانیت توهین شده است.