توجه به نعمت های بی حساب و فراوانی که از هر سو و در هر زمینه ما را احاطه کرده، قوی ترین انگیزه را برای پرستش پروردگار ایجاد می کند.

نعمت هایی که حتی پیش از تولد انسان شروع می شود و در طول زندگی همراه ماست و در آخرت هم ( اگر شایستگی داشته باشیم) از آن ها بهره مند خواهیم شد. در قرآن به این نکته اشاره شده و به مردم زمان پیامبر(ص) می فرماید:

« فلیعبدوا ربّ هذا البیت، الّذی اَطعمهم من جوعٍ و آمَنهم مِن خوف » ( سوره قریش/ آیه ی ۳ تا ۵) باید خدای کعبه را عبادت کنند، خدایی که آنان را از گرسنگی نجات داد و سیر کرد و از ترس، ایمن ساخت.