هرکس در هر لحظه و در هر شرایطی بدون هیچ وقت قبلی و واسطه ای می تواند با هر زبانی که دارد با او ارتباط بر قرار کند. هر چند اوقاتی مخصوص از قبیل هنگام سحر، غروب جمعه یا پس از خطبه های نماز جمعه، هنگام نزول باران و یا شب قدر، دعا و عبادت حال دیگری دارد اما به هر حال عبادت اختصاصی به این اوقات ندارد.

عبادت در هر حال داروی غفلت و نسیان و عصیان است. ( سوره ی طه/ آیه 14)

داروی آرامش و اطمینان خاطر و زدودن اضطراب ها و دل نگرانی هاست. (سوره ی رعد/ آیه ی 28)