در نماز، باید «طهارت» داشت و پاك بود. هم لباس و بدن را از آلودگى‏ها پاك ساخت و هم به نحوى كه در كتاب‏هاى احكام بیان شده، وضو گرفت.
وضو، اذن ورود به نماز و زمینه روحى براى پرداختن به این عبادت است و بدون آن، نماز باطل است.(22)
وضو جزء ایمان است، نورانیّت دل و توجّه معنوى مى‏آورد و به فرموده امام رضا علیه السلام آنكه در مقابل پروردگار به عبادت مى‏ایستد، باید از آلودگى‏ها پاك باشد، از سستى و بیحالى و كسل بودن دور باشد و با وضو، دل را براى ایستادن در مقابل خداى توانا پاك و آماده سازد.(23)
با وضو بودن در هر حال، خوب است. حتّى خوابیدن با وضو، ثواب عبادت شبانه دارد و براى بسیارى از كارهاى عبادى نیز، مثل دعا، زیارت، قرائت قرآن و مطالعه دستور داده‏اند كه وضو داشته باشیم و بدون وضو به آیات قرآن و نام خدا و پیامبر و امامان دست نزنیم.
البتّه غیر از پاكى ظاهرىِ لباس و بدن و داشتن وضو، دل هم باید از نفاق و حسد و كینه پاك باشد و اندام و اعضا هم از جرائم و گناهان دیگر دور باشد.
راستى! ... اگر لباس و بدن پاك باشد، ولى روح، ناپاك، این نوعى نفاق نیست؟ پس باید هم در طهارت جسمى و ظاهرى، و هم در پاكى درونى و قلبى كوشید، تا حضور در برابر اللَّه، با ادب بیشترى باشد.
براى كسانى كه «جُنب» باشند، «غُسل» واجب است، كه به صورتِ خاصّى تمام بدن شسته مى‏شود. و در صورت نبودن آب، یا ضرر داشتن آن، یا نداشتن فرصت براى وضو و غسل، باید «تیمّم» كرد.(24)
نمازگزار، باید بدن خود را بپوشاند. و بهتر است كه انسان لباسى تمیز، سفید، معطّر براى نماز انتخاب كند، چرا كه به دیدار خدا مى‏رود. شرط ادب، استفاده از بهترین لباس‏هاست.
لباس و مكان نمازگزار باید «مباح» باشد، یعن از مال مردم نباشد. نمازگزار، باید رو به كعبه و قبله مسلمین بایستد، گرچه خدا در مكان خاصّى نیست، همه جا هست و در همه جا ناظر ماست، امّا رو كردن به كعبه مقدس و حرم الهى، یادآور توحید ابراهیمى و سنّت‏هاى یكتاپرستانه و خلوص آن پدر و پسرى است كه كعبه را بنا نهادند.
قبله، جهت‏گیرى توحیدى مسلمانان را نشان مى‏دهد. نه تنها در نماز، بلكه در دعا، قربانى، نشستن، خوردن و خوابیدن، دفن كردن مردگان و ... باید قبله مراعات شود.
این درسى است كه توجّه ما را در سراسر زندگى به خانه خدا، خانه محبوب و سرور و مولایمان معطوف مى‏كند و میان صفوف مسلمانان، وحدت و نظم پدید مى‏آورد.

22) وسائل الشیعه، ج 1 ص 256.
23) وسائل، ج 1 ص 257 .
24) كیفیّت وضو و غسل و تیمّم را در رساله‏هاى عملیه مطالعه كنید.