آفریدگارا !
تو را سپاس كه ما را هدایت كردى،
عقلمان دادى.
براى راهنمایى‏مان به «صراط مستقیم»، انبیاء را مبعوث كردى.
نعمت‏هاى مادى و معنوى، كوچك و بزرگ، آشكار و نهان را به وفور و سرشارى، برایمان مهیّا ساختى.
ركوع ما، در برابر تو، نشان خضوع و تواضع ماست.
ما در مقابل هیچ قدرت و ابرقدرتى خم نمى‏شویم و سر تسلیم فرود نمى‏آوریم و راست قامتى خود را نمى‏شكنیم، ولى در برابر تو، كه كمال بى‏پایان و قدرت بى‏انتهایى، تعظیم مى‏كنیم، گردن خم مى‏سازیم، به خاك مى‏افتیم، «سجود» مى‏كنیم، پیشانى بر زمین مى‏گذاریم، تسبیح‏گوى توئیم و زبان به ستایش تو مى‏گشائیم: «سبحان ربّى الاعلى و بحمده ...».
خدایا! تویى كه مى‏توانى گناهانمان را ببخشى.
اگر تو عفو نكنى، فرداى قیامت، گرفتاریم.
اگر تو هدایت نكنى، به بیراهه‏ها مى‏افتیم.
اگر تو دستمان را نگیرى، اسیر دست شیطان و هواى نفس مى‏شویم.
اگر تو، توفیق عبادت و اطاعت و بندگى ندهى، از تو دور مى‏شویم، و دورى از تو دورى از حقیقت و پاكى است، و آنان كه از حقّ و پاكى و راستى دورند، به دوزخ مى‏روند.
خدایا!...
تو بخشنده خطاهایى، در قنوتمان از تو مغفرت مى‏طلبیم و رحمت مى‏جوییم.
تو بخشنده گناهانى و مأیوس شدن از رحمت تو، خود گناه است.(35)
تو چنان رحیم و مهربانى كه بدى‏هاى ما را هم به حسنات، تبدیل مى‏كنى.(36)
رحمتى كن تا در دام گناه گرفتار نشویم و دانه هوس فریبمان ندهد و اسیر و محبوس قفس مادیّات و شهوات نشویم.
تنها بنده توییم و دست نیاز و حاجت، فقط به سوى تو مى‏گشائیم:
«ایّاك نعبد و ایّاك نستعین»
ما چه مى‏خواهیم كه تو ندارى؟
ما چه نیاز داشته‏ایم كه نداده‏اى؟
كدام دام و خطر و ضرر بوده كه ما را از آن برحذر نداشته‏اى؟
كدام نیكى و سعادت و رستگارى است كه ما را به آن دعوت نكرده‏اى؟
اى كانون همه خوبى‏ها!
اى سرچشمه همه پاكى‏ها!
توفیقمان ده، كه بنده شایسته‏اى براى تو، اى خداى شایسته و بى‏همتا باشیم و از وسوسه‏ها و گناهان، كه در واقع، بیراهه است، دورى كنیم.
خدایا! ...
وقتى در برابرت به خاك مى‏افتیم، یعنى ما از خاكیم و خاك خواهیم شد و چون سر از سجده بر مى‏داریم، یعنى پس از مرگ، دوباره بر مى‏خیزیم، تا حساب اعمالمان را پس بدهیم.
سجود، روح فروتنى و عبودیّت را در ما زنده مى‏كند.
حالتى است معنوى كه تو بیش از هر حالتى آن را مى‏پسندى.
دوست دارى كه بندگان خطاكارى چون ما، چهره بر خاك بگذاریم و تو را صدا بزنیم و «یاربّ، یاربّ» بگوئیم، تو جوابمان بدهى، و ببخشایى.
تشهّد ما، شهادت به یگانگى خدا و رسالت پیامبر است.
سلام ما در پایان نماز، درود به رسول خدا و پاكان و صالحان و فرشتگان و همه مؤمنان است.
خدایا!...
اى خداى رحیم! نمازمان را قبول كن و ما را بنده‏اى قرار بده كه حقّ تو را بشناسیم و در اطاعت فرمانت بكوشیم.

35) سوره زمر، آیه 53.
36) سوره فرقان، آیه 70.