پس از نگاهى گذرا و سریع به نماز، به مراحل پایانى آن مى‏رسیم.
پس از آخرین سجده، دو زانو نشسته و با تشهّد، به رسالت و عبودیّت پیامبر و یكتایى خدا شهادت مى‏دهیم. بر آن حضرت درود مى‏فرستیم و سلام مى‏گوئیم.
سلام به بندگان شایسته خدا، به فرشتگان الهى و به هر كس كه شایسته سلام باشد.
سلام‏هاى نماز ما، پیوندى است با رسول خدا و مؤمنان راستین، پیمانى است با پاكى‏ها و راستى‏ها و پاكان و صادقان.
پیوند با رسول اللَّه و دودمان پاك او را همواره تكرار مى‏كنیم، حتّى در تشهّد نماز. دین بدون ارتباط با اهلبیت، ناقص است و نماز بدون درود بر آنان، باطل مى‏باشد. این اهمیّت پذیرى رهبرى صحیح را مى‏رساند. شهادت ما به رسالت حضرت محمد صلى الله علیه وآله و درود فرستادن بر امامان از اهلبیت او، بیعتى با خط صحیح رهبرى در مسیر خدا و قرآن است.
حضرت رسول، سلام ما را مى‏شنود و پاسخ مى‏دهد، هر چند ما آن را درك نكنیم، و چه موهبتى بالاتر از این، كه ما به برترین انسان عالم، یعنى حضرت محمد صلى الله علیه وآله سلام دهیم، و او سلام ما را جواب دهد!
سلام نماز ما، اظهار ادب به پیشگاه آن حضرت و قدردانى از زحماتى است كه براى هدایت ما كشیده است.