اصل نماز واجب است و به جماعت خواندن آن، مستحب مى‏باشد وبسیار به آن سفارش شده است. به جز نمازهاى واجب روزانه، نمازهاى مستحبى هم وجود دارد كه در شب و روز خوانده مى‏شود و به «نافله» مشهور است، نمازهاى مستحب دیگرى هم در ایّام و مناسبت‏هاى مختلف تأكید شده است.
عشق به عبادت، باید انسان موحّد و خداجوى را به نمازهاى مستحب و نافله و نماز شب بكشاند و تنها به واجبات، اكتفا نكند.
پاداشى كه براى نماز جماعت است، به توصیف نمى‏آید. آن هم حضور در جماعت مسلمین در مسجد كه خانه خداست.
نماز جمعه، كه هفته‏اى یكبار برگزار مى‏شود، غیر از جنبه عبادى و پرستش، جنبه اجتماعى و سیاسى و فرهنگى هم دارد و صفوف مسلمانان را متّحد و توطئه‏هاى تفرقه‏افكنان را خنثى و تبلیغات سوء دشمنان را بى اثر مى‏كند.
نماز جمعه و جماعت، رمز شكوه و عظمت مسلمین است.
نماز جماعت، زمینه شناخت افراد و نیازها و مشكلات، و همكارى براى حلّ مسائل مسلمین است.
نماز جماعت، هر چند كوتاه و با تأخیر خوانده شود، به مراتب از نماز به تنهایى، هر چند طولانى و در اوّل وقت باشد، ثواب و ارزش بیشترى دارد.
در صفوف جمعه و جماعت، همه همدل و هماهنگ و در كنار هم متحّد مى‏شوند.
خودخواهى‏ها و خودمحورى‏ها در «جمع»، ذوب مى‏شود.
رحمت خداوند نیز به جمع مؤمنان، بیشتر شامل مى‏گردد.
در حدیث آمده است: هر كه نداى نماز جماعت را بشنود ولى به آن اعتنا نكند، نمازش بى ارزش است.(50)
شركت دائم در نماز جماعت، انسان را از نفاق و دورویى بیمه مى‏كند.(51)

50) وسائل، ج 5 ص 375 .
51) من لا یحضره الفقیه، ج 1 ص 377 .