غیر از شرط صحّت و شرایط قبول، شرایطى هم براى كمال عبادت است. یعنى اگر این شرایط باشد، عمل عبادى ارزشى فوق‏العاده و كمالى بالاتر خواهد داشت. عبادات واعمالى كه شرایط زیر را داشته باشد، برتر وكامل‏تر است:
 1. مشكل‏تر بودن‏
 در عبادت، باید دشوارى آن را تحمل كرد و بر سستى و تن پرورى غلبه یافت و به پرستشى عاشقانه و پیوسته پرداخت. على‏علیه السلام فرموده است: «اَفْضَلُ  الاَعْمالِ ما اَكْرَهْتَ نَفسَكَ عَلَیهِ»(33) بهترین كارها، عملى است كه خود را (على‏رغم عدم پذیرش نفس) بر آن وادار كنى.
 آنكه در لحظات سخت، از رسول‏خدا حمایت ویارى كند.
 آنكه با پاى پیاده به سفر حج و زیارت برود.
 آنكه با جان و مال، در راه خدا مبارزه كند.
 آنكه در راه دین، سختى بیشترى تحمّل كند، از فضیلت بیشترى برخوردار است.

 2. نظم و تداوم‏
 عبادت اگر برنامه‏هاى دائمى ومنظّم داشته باشد، بهتراست. در روایات آمده است كه مؤمن، اوقات وكارهاى خود را تقسیم مى‏كند وبخشى را براى عبادت ومناجات با خدا قرار مى‏دهد.

 3. مهم‏تر بودن‏
 در كارها باید اهمّ و مهمّ كرد و كارهاى «مهمّ» را فداى كارهاى «مهم‏تر» نمود.
 وقتى بستگان انسان نیازمند هستند، چرا صدقه به دیگران؟
 وقتى كارهاى مستحب، به واجبات انسان ضرر بزند، چه نیازى به انجام آن‏ها؟
 وقتى كارى، نفع عام‏ترى دارد، چرا پرداختن به امورى كه خیرش محدود و موقّت است؟
 على علیه السلام مى‏فرماید:
 «لا قُرْبَةَ بَالنَّوافِلِ اِذا اَضَرَّتْ بِالْفَرائِضِ»(34) هرگاه نمازهاى مستحب، به نمازهاى واجب ضرر برساند، دیگر آن نافله‏ها موجب قرب به خدا نخواهد شد.

 4. بركت داشتن‏
 گاهى كمال یك عمل، در بركت داشتن آن است، یعنى كارى باشد كه خیر و سود آن، جاودان و گسترده و باقى باشد، نه موقّت و گذرا.

 5 . سبقت گرفتن‏
 در كارهاى نیك، پیشتاز بودن و شتاب به سوى صالحات و خیرات، امتیازات ویژه‏اى دارد.
 پیوستن به اسلام در آغاز امر، برتر از مسلمان شدن در روزگار غلبه و قدرت مسلمین است.(35) به سوى نماز اوّل وقت باید شتافت. در كارهاى خداپسند باید پیشقدم بود. تأكید بر «سارعوا»(36) و «سابقوا»(37)، در قرآن و حدیث نشان آن است كه سرعت و سبقت در عبادت مایه كمال عبادت است.

 6. نشاط و دوام‏
 منافقان، نماز را با كسالت و بى نشاط مى‏خوانند.(38)
 اهل شك، در عبادت‏شان دچار تردید و سستى مى‏شوند.
 عبادتى كامل‏تر است كه همراه با نشاط، و برخوردار از استمرار و پیوستگى باشد. عملِ اندك و با دوام، برتر از كار زیادى است كه انسان از آن ملول و خسته شود و دست بكشد.
 خداوند، در توصیف عبادت فرشتگان فرموده است: شبانه روز، بدون خستگى، خدا را تسبیح مى‏گویند.(39)

 7. بصیرت و یقین‏
 عملى كه از روى بینش عمیق و آگاهى و یقین باشد، به مراتب برتر از كارهاى سطحى و عبادت‏هاى تهى از یقین است. در حدیث مى‏خوانیم:
 «اِنَّ الْعَمَلَ الدّائِمَ الْقَلیلَ عَلَى الْیَقینِ، اَفْضَلُ عِنْدَاللّهِ مِنَ الْعَمَلِ الْكَثیرِ عَلى‏ غَیْرِ یَقینٍ»(40)
 عمل اندك ولى پیوسته و مداومى كه همراه یقین باشد، نزد خدا برتر از عمل بسیارى است كه فاقد بصیرت ویقین باشد.
 شرایط دیگرى براى كمال عبادت وجود دارد كه در این مختصر از آن‏ها مى‏گذریم ...

33) قصارالجمل، ج 2، ص 74.
34) الحیاة، ج 1، ص 318.
35) حدید، آیه 10.
36) آل‏عمران، آیه 133.
37) حدید، آیه 21.
38) نساء، آیه 142.
39) انبیاء، آیه 20.
40) كافى، ج 1، ص 57.