سجود نیز همچون ركوع، از اركان نماز است.
 سجده، جز براى خداوند جایز نیست. اگر بنده‏اى به امر خدا سجده بر كسى یا چیزى كرده،(102) و اگر فرشتگان، سجده بر آدم كردند،(103) در واقع در برابر خداوند سجده كرده‏اند و اطاعت امر او به جا آوردند.
 سجده، تذلل و اظهار كوچكى و خاكسارى در برابر خداست. مگر نه اینكه همه آفریدگان در پیشگاه امر او و عظمت او ساجدند؟ مگر نه اینكه آفریدگان زمین و آسمان مانند خورشید و ماه و اختران و كوه‏ها و درختان و حیوانات، و توده عظیم مردمان از براى خداوند سجده مى‏كنند؟(104)
 چرا ما، همسوى با همه كاینات، سجده بر خدا نكنیم.
 در سجده نیز تسبیح خدا مى‏گوییم و او را از هر عیب و نقص، و هر صفتِ بشرى، و هر عجز و ناتوانى، و از هر آنچه به ذهن‏مان خطور كند و تصوّر شود، منزّه و مبرّا مى‏دانیم.
    تسبیح گوى او نه بنى آدمند و بس‏
هر بلبلى كه زمزمه بر شاخسار كرد
 چرا ما در ركوع و سجودمان، تسبیح‏گوى آن ذات بى‏همتا باشیم؟
    در ثنایش، ذكر مرغان چمن‏
«سَبِّح اسْمَ رَبِّكَ الاَعْلى‏» بود
 و مگر ما كمتر از گیاهان و مرغانیم؟
 سجده، عالى‏ترین درجه عبودیّت است. سجده بر زمین و آنچه از زمین است صحیح است و بر خوراكى‏ها و پوشاكى‏ها و جواهرات حرام و نماز باطل است.
 سجده، رمز بندگى است. پس باید همراه با تذلّل و خشوع و فروتنى و شكسته دلى و شكسته نفسى باشد. اگر با اشك چشم همراه بود، چه بهتر! و اگر طولانى بود، فضیلتش بیشتر!
 امام سجاد علیه السلام، زینت ساجدان و فخر عابدان بود. در سجده، چندان با توجّه نام خدا را تكرار مى‏كرد كه وقتى سر بر مى‏داشت بدن مباركش غرق عرق بود.(105)
 امام كاظم علیه السلام پس از نماز صبح سر بر خاك مى‏نهاد و تا روز بلند شود و آفتاب برآید، در حال سجده بود.(106)
 ابراهیم خلیل، در اثر سجده‏هاى طولانى به مقام «خلیل اللّهى» رسید.(107)
 خداوند، یاران رسول خدا صلى الله علیه وآله را چنین معرفى مى‏كند:
«تَرَیهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَناً»(108)
 آنان را مى‏بینى كه در حال ركوع‏اند یا سجود، و امید به فضل خدا و خشنودى او دارند.
 رسول خداصلى الله علیه وآله فرمود:
 سجده بسیار، گناهان را مى‏ریزد، آنگونه كه باد برگ درختان را.(109)
 سجده انسان، سخت‏ترین و كمرشكن‏ترین حالت براى ابلیس است. مگر نه اینكه ابلیس، به خاطر تكبّر و غرور، از سجده بر آدم امتناع كرد و رانده درگاه الهى و مطرود و ملعون ابدى شد؟
 سجده بر خاك كربلا، ثواب نماز را بیشتر مى‏كند. تربت پاك سیدالشهدا، مكتب آزادى و الهام‏بخش جهاد و شهادت است. سجده بر این تربت مقدّس، انسان را با فرهنگ عاشورایى كربلا آشنا و مأنوس مى‏كند.

102) همچون برادران یوسف در مقابل وى. یوسف، آیه 100.
103) بقره، آیه 34.
104) حج، آیه 18.
105) بحارالانوار، ج 82، ص 137.
106) بحارالانوار، ج‏83، ص 230.
107) مستدرك‏الوسائل، ج 1، ص 329.
108) فتح، آیه 29.
109) بحارالانوار، ج 82، ص 162.