از نكات اساسى مربوط به نماز، برپایى آن به صورت جماعت است. نماز جماعت پاداش بسیار، بركات فراوان و فواید فردى آثار اجتماعى بسیار دارد.
 شكوه مسلمانان و موحّدان را مى‏رساند. ذوب شدن «فرد» در «جمع» در یك عبادت توحیدى است. مقدمه وحدت و عامل تقویت روح برادرى است.
 نماز جماعت، زمینه شناخت افراد و مشكلات و نیازهاى آنان است. نماز جماعت، بهترین و بیشترین و پاك‏ترین و كم خرج‏ترین اجتماعات دنیاست. خار چشم دشمنان اسلام است. عامل نظم، وحدت صفوف، وقت‏شناسى و مبارزه با فردگرایى و خودخواهى است. موجب شسته شدن كینه‏ها و كدورت‏ها و پیدایش روحیه اخوّت دینى است. مستحب است انسان صبر كند تا نماز را به جماعت بخواند. نماز به جماعت، از نماز اوّل وقتِ فُرادى‏ با فضلیت‏تر است و پاداش جماعت، هر چند مختصر و كوتاه برگزار شود، از نماز فُرادى‏ كه طولانى بخوانند بیشتر است.(131) در حدیث آمده است: هرگاه عدد نمازگزاران در جماعت، از ده نفر بیشتر شود، پاداشى نصیب نمازگزاران مى‏شود كه قابل بیان و شماره نیست.
 در نماز جماعت، باید فردى عادل و متّقى و شایسته، امام جماعت شود و دیگران به او اقتدا كنند.
 این شرط، هم ملاك بودن تقوا و عدالت را بیان مى‏كند و هم تبعیت از پیشگامان در صلاح و پاكى را مى‏آموزد. تحقیر نماز جماعت، تحقیر خداست و تعظیم آن، بزرگداشت فرمان پروردگار است.
 آنكه براى شركت در نماز جماعت، از خانه بیرون مى‏رود، یا در مسجد به انتظار برپایى نماز جماعت به سر مى‏برد، در طول این مدّت پاداش پرداختن به نماز را مى‏گیرد.(132)
 در نماز جماعت، جمعیّت هر چه بیشتر باشد، ثوابش افزون‏تر است. در حدیث آمده است: هر كه نماز جماعت را دوست بدارد، خدا هم او را دوست مى‏دارد.(133)
 رسول خدا صلى الله علیه وآله فرمود: صف‏هاى جماعت، همچون صفوف فرشتگان در آسمان چهارم است.(134)

131) رساله امام‏خمینى، مسئله‏1402.
132) كنزالعمال، ج 8، حدیث 22818.
133) مستدرك الوسائل، ج 1، ص 488.
134) مستدرك، ج‏1، ص‏488.