از نمازهاى مستحب دیگر، نماز عید فطر و عید قربان است كه دو ركعت است با 9 تكبیر و قنوت (پنج تكبیر در ركعت اول و چهار تكبیر در ركعت دوّم پیش از ركوع، و خواندن دعا پس از هر تكبیر در قنوت).
 نماز عید فطر كه در روز اول ماه شوال پس از یك ماه روزه رمضان برگزار مى‏شود شكرانه توفیق الهى است براى اداى آن فریضه و پاداشى براى مؤمنان روزه دار.
 امام باقر علیه السلام به جابر فرمود:
 در روز اوّل شوال، منادى آسمانى ندا مى‏دهد: اى مؤمنان، بشتابید به سوى جایزه‏هاى‏تان. اى جابر! جایزه‏هاى الهى مثل جوایز این سلاطین نیست.(148)
 عید فطر، از اعیاد بزرگ اسلامى است و خواندن نماز در آن روز، تقویت پیوند انسان با خداى خویش است و به عید هم رنگ و جلاى الهى مى‏دهد.
 امام رضا علیه السلام فرمود:
 روز عید فطر براى آن جهت قرار داده شده كه مسلمانان گرد هم آیند و به بزرگداشت خداوند و نعمت‏هایش بپردازند. روز عید است و اجتماع، روز زكات است. روز توجّه به آفریدگار و نالیدن به درگاه او.(149)
 حضرت على علیه السلام فرمود:
 اى مردم! عید فطر، روزى است كه نیكوكاران پاداش مى‏گیرند و بدكاران زیان مى‏كنند، شبیه‏ترین روزها به قیامت است. با بیرون آمدن‏تان از خانه‏ها به مصلّى، برانگیخته شدن از قبر به صحراى محشر را به یاد آورید. و با ایستادن در مصلا، به یاد وقوف در عرصه قیامت در پیشگاه خدا بیفتید و با بازگشت به خانه‏هاى‏تان، بازگشت به منازل خود در بهشت و جهنم را به یاد آورید.(150)
 حضور در جمع انبوه نمازگزاران عید فطر و قربان، پیوستن به دریاى بیكران ملّت است و نیایش جمعى به درگاه خداوند كه بیشتر و سریع‏تر، لطف خود را شامل حال نمازگزاران روزه دار مى‏كند كه یك ماه رمضان، در اطاعتِ امر او بوده‏اند.
 حالت خاصى كه در روز عید و هنگام نماز به مسلمانان دست مى‏دهد، غیر از روحیه تعبّد و خشوع و شكسته دلى و گرایش به توجّه و معنویات، روح اخوّت و صمیمیت را میان آنان زنده‏تر مى‏سازد و پیوندها را تقویت مى‏كند.
 در قنوت نماز عید، دعاى «اللّهم اَهْلَ الْكِبْریاءِ وَالْعَظَمَةِ ...» خوانده مى‏شود، كه ضمن ستایش خدا به صفاتى همچون عظمت و جلالت، آمرزندگى و بخشش و رحمت، خداوند را به مقام پیامبر و دودمان پاكش سوگند مى‏دهیم و بهترین خواسته‏هاى صالحان را از خدا مى‏خواهیم و از همه بدى‏ها و شرور به او پناه مى‏بریم.
 سجده‏هاى شكر و سجده‏هاى همراه با «اَلْعَفو، اَلْعَفو» اوج این عبودیت و خشوع و بندگى است.

148) وسائل‏الشیعه، ج 5، ص 140، من‏لایحضره‏الفقیه، ج 1، ص 511.
149) وسائل‏الشیعه، ج 5، ص 141، من‏لایحضره‏الفقیه، ج 1، ص 522.
150) وسائل‏الشیعه، ج 5، ص 141.