نماز، موجب تكامل معنوي انسان است. وي را از جهان مادي بيرون مي‏برد و به جهان ملكوت متصل مي‏سازد و با فرشتگان هم‏صدا و هم‏نوا مي‏كند. تكرار اين عمل در هر شبانه‏روز، بر ايمان و اعتقاد فرد مي‏افزايد و وي را به خدا  نزديك مي‏سازد و موجب آمرزش گناهان و نزول رحمت خداوند مي‏شود. برخي آثار معنوي نماز عبارتند از:

الف) نماز؛ وسيله تقرب به خدا و معراج معنوي
پيامبر اكرم صلي‏الله‏عليه‏و‏آله مي‏فرمايد: «إنّ الصّلاةَ قُربانُ المُؤمِنِ؛ نماز، وسيله تقرب مؤمن به خداست.»1
همچنين، در روايتي ديگر مي‏خوانيم: «الصَّلاةُ مِعْراجُ المؤمِنِ؛ نماز، معراج (سفر معنوي) شخص باايمان به سوي خداوند است.»2

امام صادق عليه‏السلام نيز در اين باره مي‏فرمايد: «الصَّلاةُ قُربانُ كُلِّ تَقِيٍّ؛ نماز، موجب تقرب هر پرهيزكاري به خداوند است».3

در حقيقت، راز نماز، حصول به معراج حقيقي و قرب معنوي و وصول به مقام فناي ذاتي است.4

ب) نماز؛ سبب آمرزش گناهان
نقل است روزي پيامبر اكرم صلي‏الله‏عليه‏و‏آله از ياران خود پرسيد:
اگر بر در خانه يكي از شما نهري از آب صاف و پاكيزه باشد و در هر روز پنج‏بار بدنتان را در آن شست و شو دهيد، آيا چيزي از آلودگي و كثافت بر آن مي‏ماند؟

همگي عرض كردند: خير يا رسول اللّه‏! حضرت فرمود: نماز، درست همانند آن آب جاري است. هر زمان كه انسان، نمازي مي‏خواند، گناهاني كه در ميان دو نماز انجام داده است، از ميان مي‏رود.5

رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله در روايت ديگري مي‏فرمايد:
هرگاه به نماز ايستادي و توجه پيدا كردي و ام الكتاب (سوره فاتحه) را با هر سوره ديگري كه برايت امكان دارد، خواندي، سپس ركوع، سجده، تشهد و سلام را به‏جا آوردي، تمام گناهاني كه از نماز پيشين تا اين نماز مرتكب شده‏اي، آمرزيده مي‏شود.6

امام علي عليه‏السلام نيز مي‏فرمايد:
تَعَاهَدُوا أَمْرَالصَّلاةِ... وَ إنَّهَا لَتَحُتُّ الذُّنوبَ حَتَّ الوَرَقِ. و تُطْلِقُها إطلَاقَ الرَّبَقِ.7
نماز را بر عهده گيريد. همانا نماز؛ گناهان را مانند ريزش برگ از درختان فرو مي‏ريزد و غل و زنجير گناه را از گردن ما مي‏گشايد.

آن حضرت در سخني ديگر مي‏فرمايد:
الصّلواتُ الخَمسُ كَفَّارَةٌ لِمَا بَيْنَهُنَّ مَا اجْتَنَبَ مِنَ الْكَبائِرِ، وَ هِي الَّتي قالَ اللّه‏: «أَقِم الصَّلاةُ إنَّ الْحَسَنَاتَ يُذْهِبْنَ السَّيِئَات».8 (هود: 114)

نمازهاي پنج‏گانه، گناهاني را كه در فاصله آنها مرتكب شود، مي‏پوشاند؛ به شرط آنكه از گناهان كبيره دوري كند و همين نماز است كه خداوند فرموده است: «نماز را به پاداريد، همانا خوبي‏ها، بدي‏ها را از بين مي‏برد».

همچنين در كلام گهربار ديگري مي‏فرمايد: «مَنْ أَتَي الصَّلَاةَ عَارِفاً بِحَقِّها غُفِرَلَهُ؛ هركه نماز را با معرفت به حق آن به‏جا آورد، آمرزيده است».9

ج) نماز؛ موجب نزول رحمت الهي
اميرمؤمنان، علي عليه‏السلام در اين باره مي‏فرمايد: «الصَّلاةُ تَستَنْزِلُ الرَّحْمَةَ؛ نماز، رحمت [الهي] را فرود مي‏آورد».10

پيامبر اكرم صلي ‏الله ‏عليه‏ و‏آله نيز فرمود:

مَا مَنْ مُؤمِنٍ يَقُومُ إِلي الصَّلَاةِ إلّا تَنَاثَرَ عَلَيْهِ البِرُّ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ‏العَرْشِ.
هيچ مؤمني نيست كه به نماز بايستد، مگر آنكه نيكي [نعمت] از آنچه ميان او و عرش است بر او فروريزد.11

1. كنزالعمال، ج 7، ص 287، ح 18907.
2. جلال‏الدين سيوطى، الجامع الصغير، بيروت، دارالفكر، 1401 هـ . ق، چ 1، ج 1، ص 314، ح 2055.
3. بحارالانوار، ج 75، ص 208، ح 77.
4. ميرزا جواد آقاى تبريزى، اسرارالصلاة، ترجمه: جواد محدثى، ص 37.
5. تهذيب‏الأحكام، ج 2، ص 237، باب 12، ح 7.
6. قَالَ النَّبى صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: إذا قُمْتَ إلَى الصَّلاةِ وَ تَوَجَّهتَ وَ قَرَأَتَ أُمَّ الْكِتَابِ وَ مَا تَيَسَّرَ مِنَ السُّوَرِ ثُمَّ رَكَعْتَ فَأَتْمَمْتَ رُكُوعَهَا وَ سُجُودَهَا، وَ تَشَهَّدْتَ وَ سَلَّمتَ، غُفِرَ لَكَ كُلُّ ذَنْبٍ فِيمَا بَيْنِكَ وَ بَيْنَ الصَّلاةِ الَّتى قَدَّمْتَهَا إلَى الصَّلاةِ المُؤَخَّرَةِ. مستدرك‏الوسائل، ج 3، ص 81 ، باب 29، ح 2.
7. نهج‏البلاغه، خطبه 199.
8. محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ح 79، ص 233، ح 57.
9. وسائل‏الشيعه، ج 4، ص 228، ح 996.
10. غررالحكم و دررالكلم، ص 175، ح 3341.
11. وسائل‏الشيعه، ج 5، ص 296، ح 6589.

 منبع : سایت صلات