شما طاغوت‏هاى قُلدر و سرمایه‏داران بزرگ و صاحبان علم و صنعت و تكنولوژى را مى‏شناسید، ولى آیا از آنها آرامش هم سراغ دارید؟
 آیا جوامع غربى امروز در آرامش روحى و روانى بسر مى‏برند؟
 آیا قدرت و صنعت و ثروت براى بشر امروز، صلح و دوستى و اطمینان خاطر و آرامش به ارمغان آورده است؟
 اما عبادت و اطاعت خدا، براى اولیاى خدا چنان حالتى بوجود مى‏آورد كه در هیچ شرایطى دچار اضطراب نمى‏گردند. در اینجا مناسب است دو خاطره از رهبر كبیر انقلاب اسلامى امام خمینى‏قدس سره نقل كنم:
 بدنبال فرار شاه از ایران، با آنكه هنوز نوكر بى اختیارش شاپور بختیار حكومت مى‏كرد، امام خمینى تصمیم گرفت بعد از پانزده سال تبعید به كشورش باز گردد. خبرنگار در هواپیما از ایشان سؤال مى‏كند: اكنون چه احساسى دارید؟ مى‏فرماید: هیچ!
 در حالى كه در آن زمان میلیون‏ها ایرانىِ عاشق، نگرانِ جان امام بودند، امام با آرامش خاطر در هواپیما مشغول نماز شب و ذكر خدا بودند. این آرامش تنها بخاطر یاد اوست.
 خاطره دیگر كه از فرزند امام مرحوم حاج سیّد احمد آقا شنیدم آنست كه روز فرار شاه از ایران، دهها خبرنگار و عكاس از سراسر دنیا در منزل امام در پاریس اجتماع كرده بودند تا سخنان امام را به دنیا مخابره كنند. امام روى صندلى ایستاد، چند كلمه‏اى سخن گفت، سپس رو به من كرد و پرسید: احمد، آیا ظهر شده است؟ گفتم بله، امام بدون معطّلى سخن خود را قطع كرد و براى نماز اوّل وقت از صندلى پایین آمد. همه گیج شدند كه چه خبر شده است، گفتم: امام نمازش را اوّل وقت مى‏خواند.
 آنچه امام در پاریس انجام داد درسى بود كه از پیشوایش امام رضاعلیه السلام آموخته بود. در تاریخ آمده، رهبر گروه صابئین كه نامشان در قرآن آمده است، دانشمندى مغرور و متعصّب بود. هر بار كه با امام رضاعلیه السلام به گفتگو مى‏نشست زیر بار نمى‏رفت، تا آنكه در جلسه‏اى چنان تار و پود افكارش در هم ریخت كه گفت: اكنون قلبم نرم شد و منطق شما را پذیرفتم. در این هنگام صداى اذان بلند شد، امام رضاعلیه السلام به قصد نماز جلسه را ترك كردند، دوستان امام هر چه اصرار كردند كه اگر لحظاتى جلسه را ادامه دهید او و تمام پیروانش مسلمان مى‏شوند، فرمودند: نماز اوّل وقت مهم‏تر از بحث است، او اگر لایق باشد بعد از نماز هم مى‏تواند حق را بپذیرد. دانشمندِ صابئى كه این صلابت و قاطعیت و تعبّد و عشق به حق را در امام دید بیشتر علاقمند شد.(21)

21) بحار، ج 49، ص 175.