با نگاهى كوتاه و گذرا به آیات و روایات، آثار و بركات زیادى براى نیتّ پاك درمى‏یابیم كه بطور فشرده گوشه‏هایى از آنها را بیان مى‏كنیم:
 1- كسى كه حُسن نیّت داشته باشد رزق او فراوان مى‏شود.(117) شاید مراد حدیث آن باشد كه بخاطر حُسن نیّت، رفتار و برخورد او با مردم به نحو مطلوب مى‏شود و قهراً افراد بیشترى جذب شغل و كار او مى‏شوند و درآمد بیشترى بدست مى‏آورد.
 2- حُسن نیّت، توفیقات انسان را زیاد مى‏كند، زندگى طیّب و دلچسب مى‏شود و دوستان زیادى را براى انسان مى‏آورد.(118)
 الطاف الهى به قدر حُسن نیّت افراد است و هرچه نیت بهتر و خالص‏تر باشد لطف خداوند نیز بیشتر مى‏گردد.
 3- به انسان طول عمر مى‏دهد.
 در روایات آمده: كسى كه حج را تمام كرد، اگر در موقع بازگشت به وطن نیّت كند و تصمیم بگیرد براى سال بعد هم به حج بیاید، خداوند بخاطر همین آرزوى خوب، به او طول عمر مى‏دهد.(119)
 4- حسن نیّت، گذشته انسان را جبران مى‏كند. على‏علیه السلام مى‏فرماید: اگر گنهكار با حسن نیت توبه كند خداوند آنچه را به عنوان كیفر از او گرفته به او پس مى‏دهد و هرگونه مشكلى در كارش باشد اصلاح مى‏كند.(120)
 5 - خداوند به نیّتِ كار خیر، پاداش آن كار خیر را مى‏دهد گرچه انسان موفق به انجام آن كار نشود. با نیّتِ صادق، كارهاى نشده براى انسان به حساب مى‏آید، چنانكه در روایت آمده: اگر انسان مؤمنى بگوید: اگر خداوند به من امكانات مى‏داد چنین و چنان مى‏كردم. و این آرزو صادقانه باشد، خداوند پاداش آن كارهاى خیر را به او مرحمت مى‏فرماید.(121) حتى اگر صادقانه آرزوى شهادت كند و از خداوند شهادت بخواهد، خداوند او را به درجات شهدا مى‏رساند گرچه در رختخواب از دنیا برود.(122)
 از لطف خدا همین بس كه براى تصمیم به كار خیر پاداش مى‏دهد، امّا براى نیّتِ گناه تا وقتى گناهى انجام نشود كیفر نمى‏كند.(123)
 6- نیّت پاك مى‏تواند مادّى‏ترین امور زندگى را عامل قرب انسان قرار دهد، چنانكه معنوى‏ترین حالات مانند سجده و گریه اگر از روى ریا باشد وسیله دورى انسان از خدا مى‏گردد.
 در روایات مى‏خوانیم: همانگونه كه جسم با روح پایدار است دین با نیت صادق استوار است.(124) دل پاك و حُسن نیت از بهترین ذخائر و گنجینه‏هاى الهى است و هرچه نیت بهتر باشد ارزش این گنج بیشتر خواهد بود(125) و اصولاً نیّت و تصمیم و اراده جدّى، توان بدنى انسان را چندبرابر مى‏كند.
 امام صادق‏علیه السلام مى‏فرماید: خداوند در قیامت مردم را بر اساس نیّاتى كه دارند محشور مى‏كند.(126) كسى كه هدفش انجام وظیفه باشد براى او نوع كار و رسیدن به نتیجه مهم نیست. چنانكه قرآن مى‏فرماید:
«وَ مَنْ یُقاتِلْ فى‏ سَبیلِ اللَّهِ فَیُقْتَلْ اَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتیهِ اَجْراً عَظیماً»(127)
 كسى كه در راه خدا بجنگد، چه كشته شود و چه پیروز شود ما پاداش    بزرگى به او خواهیم داد.
 آنچه مهم است جهاد در راه خداست اما اینكه نتیجه‏اش شكست باشد یا پیروزى، در پاداشِ الهى تأثیرى ندارد. قرآن در جاى دیگرى مى‏فرماید:
 «وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً اِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِكْهُ الْمَوْت فَقَدْ وَقَعَ    اَجْرُه عَلَى اللَّهِ»(128)
 كسى كه براى هجرت بسوى خدا و پیامبر، از خانه‏اش خارج شود و    سپس مرگ او را دریابد پاداشش با خداست.
 از این آیه نیز بخوبى فهمیده مى‏شود كه اگر انسان بخاطر خدا از خانه خارج شود، گرچه به مقصد هم نرسد پاداش دارد. مهم نیّتِ عمل است نه خود عمل، مهم قدم گذاردن در راه است نه رسیدن به مقصد.
 رسول خداصلى الله علیه وآله به ابى‏ذر فرمود: تصمیم بر كار خیر داشته باش گرچه توفیق عمل پیدا نكنى، زیرا این تصمیم تو را از جرگه غافلین بیرون مى‏آورد.(129)
 در حدیثى دیگر مى‏خوانیم: هر كارى كه همراه با نیت الهى باشد بزرگ است، گرچه آن كار ساده و كوچك باشد.(130) چنانكه مهم‏ترین كارها، اگر با نیت صحیح نباشد ارزشى ندارد. پیامبرصلى الله علیه وآله مى‏فرماید: بیشتر شهداى امّت من در رختخواب از دنیا مى‏روند و چه بسیارند كسانى كه در جبهه كشته مى‏شوند اما خدا بر نیتّ آنان آگاه است.(131)
 پیامبر گرامى اسلام در جنگ تبوك فرمود: همانا كسانى كه در مدینه هستند اما آرزوى جبهه و شركت با ما را دارند بخاطر همان نیّت در اجر ما شریكند.(132)
 چنانكه در روایتى دیگر مى‏خوانیم: كسى كه با فكر بیدارشدن براى نماز شب به رختخواب مى‏رود، اگر هم در خواب بماند خداوند خوابش را صدقه و نفس كشیدنش را تسبیح قرار مى‏دهد و پاداشِ نماز شب را برایش ثبت مى‏فرماید.(133)
 بى‏جهت نیست كه به ما سفارش شده حتى در خوردن و خوابیدن هم هدف مقدّسى داشته باشید.(134) و اگر شخصى را بخاطر خداوند دوست بدارید و خیال كنید كه او انسان خوبى است، گرچه او دوزخى باشد اما شما مأجور هستید.(135)

117) وسائل، ج 1، ص 39.
118) غررالحكم.
119) وسائل، ج 8، ص 107.
120) نهج‏البلاغه، خطبه 178.
121) وسائل، ج 1، ص 40.
122) بحار، ج 70، ص 201.
123) وسائل ج 1 ص 40.
124) بحار، ج 78، ص 312.
125) غررالحكم.
126) قصار الجمل.
127) سوره نساء، آیه 74.
128) سوره نساء، آیه 100.
129) وسائل، ج 1، ص 39.
130) وسائل، ج 1، ص 87.
131) محجّةالبیضاء، ج 8، ص 103.
132) محجّةالبیضاء، ج 8، ص 104.
133) بحار، ج 70، ص 206.
134) وسائل، ج 1، ص 35.
135) محجّةالبیضاء، ج 4، ص 374.