در خاتمه بحث نیّت، اشاره‏اى هم به آفاتِ نیّتِ فاسد مى‏كنیم چنانكه قبلاً بركات نیّتِ سالم را بیان كردیم.
 1- مستجاب نشدن دعا. امام سجّادعلیه السلام مى‏فرماید: نیّت سوء سبب قبول نشدن دعاهاست.(145)
 نیّتِ غیرخدایى، نه تنها كارها را از رنگ الهى و عبادت بودن مى‏اندازد، بلكه خطراتى را هم در بر دارد.
 امام صادق‏علیه السلام مى‏فرماید: اگر كسى وام بگیرد اما هدفش این باشد كه آن را نپردازد به منزله سارق است.(146) چنانكه اگر در ازدواج قصد پرداختِ مهریّه همسرش را نداشته باشد در نزد خدا به منزله زناكار است.(147)
 2- محرومیّت از رزق. امام صادق‏علیه السلام فرمود: چه بسا مؤمنى كه نیّت گناه مى‏كند و خداوند او را از رزق محروم مى‏كند.
 نمونه عینى این حدیث، داستان باغى است كه در قرآن آمده است:
 در سوره قلم از آیه 16 تا 30 داستان گروهى آمده است كه باغى داشتند و قصد كردند براى برداشت محصول شبانه بروند تا فقرا آگاه نشوند و چیزى از میوه‏ها را به فقرا ندهند.
 سحرگاه كه به سراغ باغ رفتند، دیدند باغ سوخته و خاكستر شده است. ابتدا گمان كردند راه را گم كرده‏اند، اما یكى از آنها كه عاقل‏تر بود گفت: آیا من به شما تذكّر ندادم چنین قصد و نیّتى نكنید. شما قصد محروم كردن فقرا را داشتید خداوند هم شما را از آن محروم كرد.
 از این ماجراى قرآنى فهمیده مى‏شود كه خداوند گاهى بر اساس قصد و نیّتِ ما كیفر مى‏دهد(148) گرچه این امر كلیّت ندارد.
 3- سبب شقاوت است. حضرت على‏علیه السلام مى‏فرماید: «مِنَ الشّقاءِ فَسادُ النِّیَّة»(149) نیّت فاسد نشانه شقاوت است.
 4- بركت از عمر و زندگى مى‏رود. على‏علیه السلام در جاى دیگرى مى‏فرماید: «عِنْدَ فَسادَ النِّیَّة تَرْتَفِعُ الْبَرَكَة»(150) خداوند بركت را از كسى كه نیتش سالم نیست برمى‏دارد و او نمى‏تواند از نعمت‏هاى الهى به خوبى استفاده كند.
 مى‏گویند به شخصى گفتند: بخاطر فلان كارر خوبت، سه دعاى مستجاب دارى. خوشحال شد و گفت: خدایا! همسرم زیباترین زنان شود، همسرش بسیار زیبا شد اما زندگى برایش تلخ شد زیرا مى‏دید كه همه مردم چشم به زن او دوخته‏اند. دعاى دوّم را بكار بست كه خدایا همسرم را زشت‏ترین زنان كن، دعایش مستجاب شد اما دیگر زندگى با چنین همسرى قابل تحمّل نبود. از دعاى سوّم استفاده كرد و گفت: خدایا همسرم مثل اوّلش شود. دعایش مستجاب شد و همسرش به شكل اوّل بازگشت. او هر سه دعا را بكار بست اما نتیجه‏اى نگرفت. این است معناى برداشته‏شدن بركت كه انسان از امكانات بهره خوب نبرد.

145) بحار، ج 70، ص 375.
146) وسائل، ج 12، ص 86.
147) وسائل ج 15 ص 22.
148) شخصى به من گفت: به یكى از جانبازانِ جنگ برخوردم كه روى چرخ نشسته بود، جلو رفتم و او را بوسیدم. بوى عطر مرا كه فهمید از من تقاضا كرد شیشه عطرم را به او بدهم. من گفتم: عطرى براى شما مى‏خرم ولى این عطر براى خودم باشد. به هر حال به او ندادم و از او جدا شدم ساعتى بعد كه به دستشویى رفتم شیشه عطرم به درون مستراح افتاد. ناگهان متوجه شدم این كیفر آن بخل است و همانجا به حال خودم گریه كردم. آرى، چه بسیار حسرت‏ها و ندامت‏ها كه باید در قیامت بخوریم از اینكه براى خدا كارى نكرده‏ایم.
149) غررالحكم، حدیث 1610.
150) غررالحكم، حدیث 1615.