خداوندا! ما را به راه مستقیم هدایت فرما.
 كاروان هستى در حال حركت بسوى خداست: «اِلَیْهِ الْمَصیر»(212) و انسان نیز در تلاش و حركت: «اِنَّك كادِحٌ اِلى‏ رَبِّك»(213) و در هر حركتى تنها یك راه مستقیم وجود دارد و باقى راهها انحرافى است. اسلام براى این حركت هم راه تعیین نموده هم راهنما، هم مقصد را مشخص كرده و هم وسیله حركت را در اختیار انسان قرار داده است و این ما هستیم كه باید انتخاب كنیم به كدام راه برویم.
 خداوند در عمق جان و فطرت هر انسان، میل به رشد و كمال و حق‏جوئى را قرار داده كه اگر این میل و كشش را در پرتو تعلیمات انبیا پرورش داد مورد عنایت خاص خداوند قرار مى‏گیرد: «وَالَّذینَ اهْتَدَوْازادَ هُمْ هُدىً»(214) آنان كه هدایت را بپذیرند خداوند هدایتشان را بیشتر مى‏كند و راههاى خودش را به آنها نشان مى‏دهد.
 قرآن دو نوع هدایت را مطرح مى‏كند، یكى هدایت تكوینى نظیر هدایت زنبور عسل كه چگونه از شهد گلها بمكد و چگونه عسل بسازد و یكى هدایت تشریعى كه اختصاص به انسان‏ها دارد و همان راهنمائى‏هاى انبیاى الهى است.

212) سوره مائده، آیه 18.
213) سوره انشقاق، آیه 6.
214) سوره محمّد، آیه 17.