امام صادق ‏علیه السلام مى ‏فرماید: حضرت على‏ علیه السلام به قدرى ركوع خود را طول مى‏داد كه عرق از ساق مباركش جارى مى‏شد.(262)
 خود آن حضرت در اوّلین خطبه نهج ‏البلاغه مى‏فرماید: خداوند فرشتگانى دارد كه همواره در حال ركوعند و هرگز قیام نمى‏كنند.
 البتّه در فرشته خستگى وگرسنگى مطرح نیست، لذا انسان‏هاى عارف و عاشق كه چنین ركوع‏هاى طولانى انجام مى‏دهند، فرشتگان را به تمجید خود وادار مى‏كنند. این حالت اولیاى خداست، امّا حال ما چطور؟ پیامبر اكرم در مسجد نشسته بودند، مردى وارد شد و به نماز ایستاد، اما ركوع و سجودش را ناقص و سریع انجام داد. پیامبرصلى الله علیه وآله فرمودند: او همچون كلاغ نوكى زد ورفت، اگر او با این نماز از دنیا برود بر دین من نمرده است.(263)

262) بحار، ج 85، ص 110.
263) وسائل، ج 4، ص 922.