تنها مشكلى كه دنیاى علم وصنعت امروز آن را حل نكرده، مشكل آرامش روحى است. هر روز آمار بیمارى‏هاى روانى، و مصرف قرص اعصاب زیاد مى‏شود. هیچ چیز به انسان آرامش نمى‏دهد جز یاد خدا و ایمان و اُنس و عشق و توكّل به او.
 آرى نماز یاد خداست و فقط با یاد خدا دل‏ها آرامش مى‏یابد.
 افرادى را مى‏شناسیم كه داراى قدرت، مال و علم هستند، امّا آرامش لازم را ندارند. در مقابل، افرادى تهیدست هستند كه به خاطر ایمان به سرچشمه هستى داراى قلبى آرامند، دید و بینش و اعتقاد خاصّى دارند كه حوادث تلخ و شیرین را مى‏پذیرند و براى آنها تحلیل منطقى دارند.
 آرى با یاد خداوند دل‏ها آرام مى‏گیرد و بهترین یاد خدا همان نماز است، كمبود امروز بشر علم و تخصصّ نیست، بلكه دل آرام است. نه فرعون‏ها و ابرقدرت‏ها دل آرام دارند، نه قارون‏ها، و نه ابولهب‏ها، و نه منافقان چند چهره.
 تنها رهبرى را كه ما در زمان خودمان داراى دل‏آرام دیدیم، حضرت امام خمینى‏قدس سره بود كه روز 12 بهمن 57 وقتى در هواپیما نشست تا به ایران بیاید، خبرنگار از او پرسید چه احساسى دارید؟ فرمود: هیچ.
 با اینكه هنوز نظام شاهنشاهى سرِ پا بود و احتمال سرنگونى هواپیما داده مى‏شد.
 در وصیّت نامه خود نیز نوشت من با قلبى آرام به سوى خدا مى‏روم. این دل آرام از زور و پول و مقام نیست، از پیوند با خداست كه بهترین نوع آن نماز است.