افراد دیگر غیر از خداوند، یا لطفى ندارند یا لطفشان ناچیز و محدود است،  یا لطف خود را به دیگران نمى‏رسانند و یا با هزار منّت ذرّه‏اى محبّت دارند و اگر لطفى كنند از بهره خودشان كم مى‏شود. امّا خداوند:
 1- لطفش بى نهایت است.
 2- باب لطف او همیشه به روى همه باز است.
 3- دعوت به ورود هم كرده است.
 4- از ورود دیگران در مدار لطفش شاد مى‏شود.
 5 - مردم را بدون هدیه و رشوه و با دست خالى مى‏پذیرد.
 6- رابطه با او و بهره‏گیرى از الطاف او نه زمان مى‏خواهد نه زمین، نه واسطه مى‏خواهد، نه رابطه و نه هیچ شرطى دیگر، فقط صداقت قلبى كافى است. صادقانه به لغزش خود اقرار كنیم و به درگاه او رو آوریم.