در آیه 162 سوره نساء، خداوند براى دانشمندان واقعى، سه ویژگىِ نماز، زكات و ایمان به خدا را مطرح مى‏كند، امّا هنگام نام بردن از این عناوین، عنوانِ نمازگزار را در قالب مخصوص بیان مى‏كند و مى‏فرماید:
 «الراسخون فى العلم...»
 «المقیمین الصلوة»
 «المؤتون الزكاة»
 «المؤمنون باللَّه»
 اگر به این چهار كلمه نگاه كنید، مى‏بینید بیان نماز تفاوت دارد، باید بگوید: «والمقیمون» تا با «راسخون» و «مؤمنون» همسان باشد، ولى «مقیمین» گفته یعنى قصد مخصوص براى نماز دارم.
 همچنین حضرت ابراهیم مى‏گوید:
 «انّ صلاتى و نسكى»(95) با اینكه كلمه «نُسُك» به معناى عبادت است و شامل نماز هم مى‏شود، ولى نام نماز را مخصوصاً جداگانه مى‏برد تا اهمیّتش را برساند.
 در آیه 73 سوره انعام مى‏خوانیم:
 «اوحینا الیهم فعل الخیرات و اقام الصلوة» ما به انبیا كارهاى خوب و بر پا داشتن نماز را وحى كردیم و با اینكه نماز نیز جزء كارهاى خوب است، امّا نام آن جداگانه در كنار خیرات برده شده و این توجّه قرآن بخاطر اهمیّت نماز است.

95) انعام، 162.