بعضى نماز را با خشوع مى‏خوانند: «والذینهم فى صلوتهم خاشعون»(99) خشوع، ادب جسمى و روحى است.
 رسول اكرم‏صلى الله علیه وآله دید كه شخصى در حال نماز با ریش خود بازى مى‏كند، فرمودند: اگر او روح خشوع داشت، هرگز این كار را نمى‏كرد.(100)
 بعضى نسبت به نماز مراقبند: «و هم على صلوتهم یحافظون»(101)
 بعضى كار را به خاطر نماز رها مى‏كنند: «رجال لا تلهیهم تجارة ولا بیع عن ذكر اللَّه»(102) نه تجارت دائمى و نه بیع موقّت، مانع آنها از ذكر خدا نیست.
 بعضى با نشاط به سوى نماز حركت مى‏كنند: «فاسعوا الى ذكراللَّه»(103)
 بعضى بهترین لباس را براى نماز مى‏پوشند: «خذوا زینتكم عند كل مسجد»(104)
 بعضى عشق ثابتى نسبت به نماز دارند: «الذینهم على صلوتهم دائمون»(105)
 امام باقر علیه السلام فرمود: مراد دوام بر نمازهاى مستحبّى است. چنانكه مراد از «على صلاتهم یحافظون»(106) حفاظت بر نمازهاى واجب است كه با شرائط انجام گیرد.
 بعضى براى نماز سحرخیزى دارند: «فتهجّد به نافلة لك»(107)
 در این آیه، خطاب به پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله است كه: پاسى از شب را از خواب برخیز وقرآن بخوان. مفسّران اسلامى این تعبیر را اشاره به نماز شب دانسته‏اند.
 بعضى شب را با نماز، صبح مى‏كنند: «یبیتون لربهم سجداً و قیاما»(108)
 و بعضى سجده‏اى همراه با اشك دارند: «سجداً و بكیّاً»(109)
 (خدایا! شرمنده‏ام كه این مراحل را مى‏نویسم، ولى خودم یكى از این مراحل را طى نكرده‏ام).
 اى خواننده عزیز! تو به من كارى نداشته باش.

99) مؤمنون، 2.
100) تفسیر صافى.
101) انعام، 92؛ معارج، 34.
102) نور، 37.
103) جمعه، 9.
104) اعراف، 31.
105) معارج، 23.
106) معارج، 34.
107) اسراء، 79.
108) فرقان، 64.
109) مریم، 58.