بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

مى گويند ابى طلحه در بوستان خود نماز مىگزارد، در اثناى نماز نظرش به مرغى افتاد كه در لابلاى شاخه هاى درختى گير كرده بود و راه نجاتى مىجست. وى به آن مرغ چنان سرگرم شده بود كه ندانست چند ركعت نماز به جاى آورده است. پس، خدمت رسول اكرم (ص) آمد و حال خود را بيان داشت و عرض كرد: «بوستانم را صدقه قرار دادم، در هر راهى كه صلاح مىدانيد مصرف كنيد.» (2)

ببينيد چگونه مجاهده با نفس و مخالفت با شيطان موجب مىشود بوستانى كه مرغ درخت آن صاحبش را در نماز مشغول داشته است، ترك گفته شود.