بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

مرحوم كلينى و شيخ طوسى و طبرسى از «زهرى» نقل كرده اند كه گفت: مدّتهاى مديد در طلب حضرت مهدى عليه السّلام بودم و در اين راه اموال فراوانى (در راه خدا) خرج كردم اما به هدف نرسيدم تا اينكه به خدمت محمّد بن عثمان (28) رسيدم و مدتى در خدمت او بودم تا روزى از او به التماس خواستم كه مرا به خدمت امام زمان عليه السّلام ببرد. محمّد بن عثمان پاسخ منفى داد، ولى در مقابل تضرع بسيار من، سرانجام لطف كرد و فرمود: «فردا اول وقت بيا.»

فرداى آن روز، اول وقت به خدمت محمّد بن عثمان رفتم، ديدم جوانى خوش سيما و خوشبو همراه اوست و به من اشاره كرد كه اين است آن كس كه در طلبش هستى. به خدمت امام زمان عليه السّلام رفتم و آنچه سؤال داشتم، مطرح كردم. ايشان جواب مرا فرمود تا به خانه اى رسيديم و داخل خانه شد و ديگر حضرتش را نديدم. در اين ملاقات، ايشان دوبار به من فرمود:

«از رحمت خدا بدور است كسى كه نماز صبح را چندان به تأخير بيندازد تا ستاره ها ديده نشوند و نماز مغرب را بقدرى به تأخير بيندازد تا ستاره ها نمايان شوند.»(29)