بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

در زمان رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله زنى در غياب شوهرش زنا كرد، ولى پس از اين عمل زشت، سخت پشيمان و ناراحت شد و در حالى كه بسيار پريشان بود، در يكى از كوچه هاى مدينه مىگذشت و فرياد مىزد: «دلونى على رسول اللّه» (مرا به سوى رسول خدا راهنمايى كنيد).

پيامبر صلّى اللّه عليه وآله او را ديد و پرسيد: «چرا اين گونه پريشان هستى و فرياد مىزنى؟» زن عرض كرد: «در غياب همسرم زنا كردم؛ پس از مدتى صاحب فرزندى شدم؛ بعد از تولد، او را در داخل خمره پر از سركه گذاشتم و سپس سركه را فروختم .

مرتكب سه گناه شده ام :   1)زنا كرده ام ،   2) كودك را كشته ام ،    3) سركه آنچنانى را فروخته ام .

«فهل لى من توبه؟» (آياتوبه ام پذيرفته است!».رسول اكرم صلّى اللّه عليه وآله فرمود: «زنا كرده اى، پس بايد سنگسار شوى؛ مرتكب قتل شده اى كه كيفرش دوزخ است؛ سركه آنچنانى را فروخته اى و در نتيجه گناه بزرگى كرده اى. اما گمانم آن است كه نماز عصر را ترك كرده بودى و به خاطر ترك نماز عصر و سهل انگارى در نماز، آن گونه منحرف شده بودى كه چنين گناه بزرگى را مرتكب شدى.»(32)