بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

سعيد بن محمّد بن جنيد معروف به «ابن جنيد» از دانشمندان و عرفاى نامى قرن سوم به شمار مىآيد. او استادى زبردست و عالمى ناطق بود، ولى در سلك صوفيان روزگار مىگذرانيد. او در سال 297 هجرى قمرى از دنيا رفت.

يكى از علماى بزرگ آن عصر بنام جعفر خالدى مىگويد: او را در عالم خواب ديدم، به او گفتم: «خداوند با تو چگونه رفتار كرد؟»

پاسخ داد: «همه اين اشارات و عبارات و رسوم و علوم (صوفيانه) كه داشتم به حالم سودى نبخشيد، جز چند ركعت نمازى كه در سحرگاهان مىخواندم.»(41)