بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

آقا سيّد محسن جبل عاملى از علماى بزرگ شيعه و نواده برادر مرحوم آقا سيّد جواد، صاحب مفتاح الكرامه است. ايشان در دمشق، مدرسه اى تأسيس كرده كه دانش آموزان شيعه در آن مدرسه تحت نظر آن جناب تحصيل مىكنند.

حاج سيّد احمد مصطفوى كه يكى از تجّار قم است، گفت: من از خود سيّد محسن امين شنيدم كه مىگفت يكى از تربيت يافتگان مدرسه ما براى تحصيل علم به آمريكا مسافرت كرد. از آنجا نامه اى براى من نوشت به اين مضمون كه:

«چند روز پيش شاگردان مدرسه ما را امتحان مىكردند، من هم براى امتحان رفتم. مدتى نشستم تا نوبت به من برسد. خيلى طول كشيد. ديدم اگر بنشينم، نمازم فوت مىشود. از جا حركت كردم كه بروم نماز بخوانم، آنهايى كه در آنجا بودند پرسيدند: «كجا مىروى چيزى نمانده است كه نوبت تو بشود.» گفتم: «من يك تكليف دينى دارم كه دارد وقتش مىگذرد.» گفتند: «امتحان هم وقتش مىگذرد. اگر اين جلسه برگزار شود ديگر جلسه اى تشكيل نخواهند داد و به خاطر تو هيئت ممتحنه هرگز جلسه خصوصى تشكيل نمى دهد.»گفتم: «هرچه باداباد! من از تكليف دينى خود صرف نظر نمى كنم» بالاخره رفتم. از قضا هيئت ممتحنه متوجّه شده بودند كه من به اندازه اداء يك وظيفه دينى غيبت كرده ام. انصاف داده و اظهار كرده بودند كه چون اين شخص در وظيفه خود جدى است، روانيست كه او را معطّل بگذاريم. براى قدردانى از اينكه عمل به وظيفه كرده است بايد جلسه اى خصوصى برايش تشكيل دهيم. اين بود كه جلسه ديگرى تشكيل دادند. من حاضر شدم و امتحان دادم»

آقا سيّد محسن امين پس از نقل داستان، فرمود: من در مدرسه چنين شاگردانى تربيت كرده ام كه اگر به دريا بيفتند، دامنشان تر نمى شود.(53)