بسيار مى شد كه با مناجات ها و گريه هاى شبانه مادر، بچه ها از خواب بيدار مى شدند. امام حسن عليه السلام مى گويد: در يك شب جمعه ديدم مادر در محراب عبادت ايستاده و تا طلوع صبح در ركوع و سجده بود و همه را دعا مى كرد. گفتم: مادرم! چرا براى خود چيزى نخواستى

گفت: پسرجانم! اول همسايه بعد خودت.

زهرا عليها السلام در هنگام غروب نمى گذاشت بچه ها بخوابند و اگر در خواب بودند آن ها را بيدار مىكرد كه آن وقت، وقت استجابت دعاست. و همچنين در شب هاى قدر آن ها را با غذاى سبك دادن بيدار نگاه مىداشت.

او بچه ها را زياد به ياد رسول الله صلّى الله عليه و آله مى انداخت و به سفارش پدرش بچه ها را دسته گل مىدانست و آن ها را براى ياد گرفتن قرآن و دعا به نزدش مى فرستاد. (43)