حضرت زهرا عليها السلام در شب بيست و سوم ماه مبارك رمضان كودكان خود را به بيدارى و نخفتن وادار مى كرد. ممكن است كسى تعجب كند كه او چگونه بچه ها را به اين كار كه حتى براى اشخاص بزرگ هم زحمت دارد فرا مى خواند.

حضرت در روز بچه ها را مى خوابانيد تا كاملا استراحت كنند و غذاى كمترى به آنان مىداد تا بدين گونه زمينه و موقعيت بهتر و مطلوب ترى از نظر جسمى و روحى براى شب زنده دارى داشته باشند. او به حدى در اين كار جدى و قاطع بود كه نمى گذاشت احدى از اهل خانه خوابش ببرد و مىفرمود: محروم است كسى كه از بركات شب قدر محروم بماند.

گويا فاطمه عليها السلام مى خواهد از دوران كودكى در قلب پاك فرزندان خود جمال خدا را به تجلى، و جان و زبانشان را به حلاوت و شيرينى عبادت آشنا كند و محبوب راستين را به آنان نشان دهد تا در جوانى جذب جلوه هاى دروغين نشود. اين روش تربيتى فاطمه عليها السلام به عنوان يك سنت بسيار پسنديده و قابل اجرا در گفتار امامان معصوم عليهم السلام نيز به چشم مىخورد.

از جمله امام صادق عليه السلام فرمودند: زمانى كه كودك به سن شش سالگى رسيد او را به نماز و چنان چه تحمل گرفتن روزه را داشت، او را به انجام آن وادار نماييد.