در غروب ِ چندمین سال ِ طلوع ِ دردها
ميرسي از راه...
فانوس ِ دل ِ شبگَــــــرد ها!
بي حضور ِ آبي ات، ای تك سوار ِ سبز پوش!
کوفه کوفه بيوفایي دیدم از نامَــــردها
با توام موعود ِ چشمان ِ غزل بارانيام
پاك کن از وسعت آیینه هامان گَــــردها
مثل ِ یك خورشید ِ پاییز پر از بغض ِ غروب
نور ميپاشي سر دلمرده ها، دلسَــــردها
تا طلوع ِ روشنای ِ چشم های ِ ابریات
چشم بر هم ميگذارم بر عبور ِ دردها ...