قالب وبلاگ

در دعای زیبای ندبه، یکی از کنیه‌هایی که حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) را با آن می خوانیم کنیه «اباصالح» است و در لغت این لقب «پدر صالح» معنا می شود.

یکی از سۆالاتی که پیرامون امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) به ذهن می رسد این است که آیا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) فرزندی به نام صالح دارند که او را «اباصالح» می خوانیم و یا دلیل دیگری برای دادن این کنیه به حضرت وجود دارد؟

می گویند امام زمان (عج) در میان مردم هستند، در هر جا ممکن است حضور داشته باشند ولی مردم ایشان را نمی شناسند و ممکن است رهگذری باشند که از کنار ما در کوچه و خیابان عبور کرده است. با توجه به اینکه ایشان دارای بدن جسمانی و مادی هستند چطور ممکن است در یک زمان واحد در همه مکان ها یا مکان هایی متعددی حضور داشته باشند و اگر چنین است حضرت در کجا زندگی می کنند؟ آیا در مکان شخصی و معینی زندگی نمی کنند؟ برای پاسخ سوال با ما همراه باشید.

با توجه به اینکه رضایت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در راستای رضایت الهی است، یعنی اگر امام (علیه السلام) از ما راضی باشند در واقع خداوند نیز از ما راضی است و رضایت امام همان رضایت خداوند است. لذا بهتر است سخن را ببریم بر روی رضایت الهی؛ و رضایت الهی محقق نشود مگر با گناه نکردن و نافرمانی نکردن او.

بررسی مفهوم مهدویت و امام زمان(عج) در ادیان آسمانی ازجمله اسلام مطرح شده است. اما در این بین فرقه های ساختگی از جمله بهاییت سر برآوردند که در این باب مواردی را مطرح و به خورد پیروان خویش دادند.

شاید شما هم این تعبیر را شنیده باشید که امام عصر عجل الله فرجه شریک قرآن گفته می‌شود. این تعبیر واقعا به چه معناست؟ و چرا به ایشان «شریك القرآن» گفته مى‌شود؟ پاسخ این سوال و معنای این اصطلاح را همراه ما بیاموزید:

آیت الله العظمی جوادی آملی تبیین کردند
 جامعه ‌اي عدل‌ مدار است که عقل ‌محور باشد؛ جامعه عقل ‌محور است که عدل را تحمل مي‌ کند! نه بيراهه مي‌رود و نه راه کسي را مي‌ بندد، نه اختلاس مي‌کند و نه بي ‌عُرضگي نشان مي‌دهد....
 

آيا مي توان با دعا به پيشگاه خداوند پس از مرگ به هنگام ظهور حضرت مهدي زنده شد و يا تا ظهور آن حضرت براي ياري ايشان زنده ماند هم چنان كه خود آن حضرت و حضرت عيسي زنده مانده اند؟

برخي افراد به خصوص نامشان در روايات جزو رجعت‌كنندگان ذكر شده است. مانند سلمان فارسي1 و جناب مقداد2 و برخي ديگر افرادي هستند كه صفت كلّي آنان در روايات بيان شده كه هر كه اين صفت را داشته باشد رجعت مي‌كند. مثلاً امام صادق (ع) فرمود: «رجعت امري عمومي نيست، بلكه اختصاصي است و تنها كساني رجعت مي‌كنند كه به ايمان خالص يا شرك خالص رسيده باشند.»3